Девушка и манекен - Александр Новиков

Девушка и манекен

С папироскою

«Дюшес» —

девушка

проносится.

Лет примерно

двадцать шесть,

пенсне

на переносице.

Не любимая

никем

(места нет

надежде!)

вдруг увидит —

манекен

в «Ленинградодежде».

Дрогнет ноготь

(в полусне)

лайкового

пальца.

Вот он девушке в пенсне

тайно

улыбается.

Ногу под ногу

поджав,

и такой

хорошенький!

Брючки в ёлочку,

спинжак,

галстушек

в горошинку.

А каштановая

прядь

так спадает

на лоб,

что невинность

потерять

за такого

мало!

Вот откинет

серый плащ

(«Выйди,

обними меня!»).

Подплывает

к горлу плач.

«Милый мой!

Любименький!»

И её со всей

Москвой

затрясёт

от судорог.

Девушка!

Он восковой.

Уходи

отсюдова!

Қыз бен манекен

Темекімен

«Герцогиня» -

жас әйел

асығады.

Жылдар шамамен.

Жиырма алты,

пенс-нез

мұрынға.

Сүймейтін

ешкім

(орын жоқ

үміттенемін!)

кенеттен көру -

манекен

Ленинградежда.

Тырнақ дірілдейді

(жартылай ұйықтап)

сияқты

саусақ.

Мұнда ол Пенс-нездегі қызға арналған

жасырын түрде

күледі.

Аяқ астындағы аяқ

қоршалған,

және т.б

әдемі!

Майшабақ шалбар

спинжак,

галстуктар

бұршақта

Каштан

жіп

осылай басылады

маңдайда

сол кінәсіздік

жоғалтады

мұндай үшін

аз!

Міне лақтырады

сұр пальто

(«Кету,

құшақташы мені!»).

жүзеді

тамағына жылау.

«Қымбаттым!

Сүйікті!»

Және ол барлық жерден

Мәскеу

шайқалады

конвульсиялардан.

Жас әйел!

Ол балауыз.

Кетіңіз

осы жерден!