Сияла ночь - Александр Малинин

Сияла ночь, луной был полон сад,

Сидели мы с тобой в гостиной без огней.

Рояль был весь раскрыт, и струны в нем дрожали,

Как и сердца у нас за песнею твоей.

Ты пела, до зари в слезах изнемогая,

Что ты одна любовь, что нет любви иной.

И так хотелось жить, чтоб звука не роняя,

Тебя любить, обнять и плакать над тобой.

Прошли года томительно и скучно.

И вот в тиши ночной твой голос слышу вновь.

И веет, как тогда, во вздохах этих звучных,

Что ты одна вся жизнь, что ты одна любовь.

Что нет обид судьбы и сердца жгучей муки,

А жизни нет конца, и цели нет иной,

Как только веровать в рыдающие звуки,

Тебя любить, обнять и плакать над тобой.

Что нет обид судьбы и сердца жгучей муки,

А жизни нет конца, и цели нет иной,

Как только веровать в рыдающие звуки,

Тебя любить, обнять и плакать над тобой.

Түн жарқырап, бақ айға толы,

Біз сенімен жарықсыз қонақ бөлмеде отырдық.

Фортепианоның бәрі ашық, оның ішектері дірілдеп тұрды,

Әніңізге біздің жүрегіміз ұнайды.

Таң атқанша жылап, шаршап ән айттың,

Бір махаббат екеніңді, Басқа махаббат жоқ екенін.

Мен дыбысты жібермеу үшін өмір сүргім келді,

Сені жақсы көремін, құшақтап, сен үшін жылайды.

Жылдар қызықсыз және қызықсыз өтті.

Ал түн тыныштығында сенің дауысыңды қайта естимін.

Және сол кездегідей, бұл шулы күрсінулерде,

Бір өмір екеніңді, бір махаббат екеніңді.

Тағдырдың қорлауы мен жанып тұрған ұн жүректері жоқ екенін,

Өмірдің соңы жоқ, басқа мақсат жоқ,

Жылаған дыбыстарға сене салысымен,

Сені жақсы көремін, құшақтап, сен үшін жылайды.

Тағдырдың қорлауы мен жанып тұрған ұн жүректері жоқ екенін,

Өмірдің соңы жоқ, басқа мақсат жоқ,

Жылаған дыбыстарға сене салысымен,

Сені жақсы көремін, құшақтап, сен үшін жылайды.