Очарована (Очарована, околдована) - Александр Малинин

Очарована, околдована,

С ветром в поле когда-то повенчана,

Вся ты словно в оковы закована,

Драгоценная ты моя женщина!

Ни веселая, ни печальная,

Словно с темного неба сошедшая,

Ты и песнь моя обручальная,

И звезда ты моя сумасшедшая.

Я склонюсь над твоими коленями,

Обниму их с неистовой силою,

И слезами и стихотворениями

Обожгу тебя горькую, милую.

Что прибавится - не убавится,

Что не сбудется - то позабудется ..

Отчего же ты плачешь, красавица?

Или мне это только чудится!

Очарована, околдована,

С ветром в поле когда-то повенчана,

Вся ты словно в оковы закована,

Драгоценная ты моя женщина!

Драгоценная ты моя женщина!

Сиқырланған, сиқырланған

Бірде далада желмен үйленген,

Барлығың шынжырдалғандай,

Сіз менің асыл әйелімсіз!

Қуанышты да, қайғылы да емес

Қараңғы аспаннан түскендей,

Сен және менің той әнім

Ал сен менің жынды жұлдызымсың.

Мен сенің тізеңе бас иемін

Мен оларды қатты күшпен құшақтаймын,

Және көз жасы мен өлеңдері

Мен сені ащы күйдіремін, жаным.

Не өседі - азаймайды,

Орындалмайтын нәрсе - ұмытылады..

Неге жылайсың, сұлуым?

Әлде мен оны елестетіп тұрмын ба!

Сиқырланған, сиқырланған

Бірде далада желмен үйленген,

Барлығың шынжырдалғандай,

Сіз менің асыл әйелімсіз!

Сіз менің асыл әйелімсіз!