Рiдна мати моя - Александр Малинин

Рідна мати моя, ти ночей не доспала,

Ти водила мене у поля край села,

І в дорогу далеку ти мене на зорі проводжала,

І рушник вишиваний на щастя дала.

І в дорогу далеку ти мене на зорі проводжала,

І рушник вишиваний на щастя, на долю дала.

Хай на ньому цвіте росяниста доріжка,

І зелені луги, й солов'їні гаї,

І твоя незрадлива материнська ласкава усмішка,

І засмучені очі хороші твої.

І твоя незрадлива материнська ласкава усмішка,

І засмучені очі хороші, блакитні твої.

Я візьму той рушник, простелю, наче долю,

В тихім шелесті трав, в щебетанні дібров.

І на тім рушничкові оживе все знайоме до болю:

І дитинство, й розлука, і вірна любов.

І на тім рушничкові оживе все знайоме до болю:

І дитинство, й розлука, й твоя материнська любов.

Анашым, түнде ұйықтамадың,

Сен мені ауылдың жанындағы егістікке апардың,

Алыстан мені таң ата шығарып салдың,

Ал кестеленген орамал бақытына қарай берді.

Алыстан мені таң ата шығарып салдың,

Ал, бақыт үшін кестеленген орамал.

Шық жол гүлдесін,

Ал жасыл шалғындар мен бұлбұл тоғайлар,

Аналық мейірімсіз күлкіңіз,

Ал мұңды көздерің жақсы.

Аналық мейірімсіз күлкіңіз,

Ал мұңды көздер жақсы, сенің көк.

Мен бұл орамалды аламын, оны тағдыр сияқты қоямын,

Шөптің тыныш сыбдырында, емендердің дірілінде.

Сол орамалда ауырсынуға таныс барлық нәрсе өмірге келеді:

Және балалық шақ, ажырасу және шынайы махаббат.

Сол орамалда ауырсынуға таныс барлық нәрсе өмірге келеді:

Ал балалық шақ, ажырасу, аналық махаббатың.