Разбились зеркала - Александр Малинин

Разбились зеркала,

Вписавшие в свой лик веков поток,

И вера умерла,

Как осенью упавший ниц листок.

И замерла река,

Несущая в себе кровавый плеск,

И унесла в века

Могильной седины холодный блеск.

Я заглянул в поток,

И взгляд мой потонул в густой крови.

Я увидал платок,

На нем глаза, Христос, погасшие твои.

Я вскрикнул от того,

Что боль пронзила сердце мне насквозь,

Я ощутил того,

В чьи руки вбили длинный ржавый гвоздь.

Проигрыш.

Взорвали светлый храм

И грязною водой прикрыли грех,

Рассыпав в души хлам

Холопства, лизоблюдства и утех.

Кастрировали ум

И заточили мысль в глухой подвал,

И миллионы дум

Попали в междувременной завал.

И превратилась в дым

Мечта отдать себя своей стране,

И мыслям молодым

Досталось жить в далекой стороне.

И лагерная пыль

Кружится надо мною, как в кино.

А время свило быль,

И стонет до сих пор оно.

Проигрыш.

Разбились зеркала,

Вписавшие в свой лик веков поток,

И вера умерла,

Как осенью упавший ниц листок.

И замерла река,

Несущая в себе кровавый плеск,

И унесла в века

Могильной седины холодный блеск.

Сынған айналар

Олардың жүздерінде жазылған ағын,

Ал сенім өлді

Күзде түскен жапырақ сияқты.

Ал өзен қатып қалды

Шашырап қан алып,

Және ғасырлар бойы жалғасты

Қабір сұр суық жылтыр.

Мен ағынға қарадым

Ал менің көзім қою қанға батып кетті.

Мен орамал көрдім

Оның үстінде, Мәсіх, сенің көзіңмен сөнген көздер.

-ден айқайладым

Сол азап жүрегімді тесіп өтті,

Мен мұны сезіндім

Кімнің қолына тот басқан ұзын шеге қағылды.

Жеңілу.

Жарық ғибадатхананы жарып жіберіңіз

Олар күнәны лас сумен жауып,

Жандарға қоқыс шашу

Крепостнойлық, құлдық және ләззат.

кастрацияланған ақыл

Және ойды саңырау жертөлеге қамады,

Және миллиондаған ойлар

Біз уақытаралық кедергіге тап болдық.

Және түтінге айналды

Өзіңді еліңе беруді арманда

Және жастардың ойлары

Мен алыс жақта тұруым керек.

Және лагерь шаңы

Кинодағыдай менің үстімде айналады.

Ал уақыт шынайы тарихты жарып жіберді,

Және ол әлі жылайды.

Жеңілу.

Сынған айналар

Олардың жүздерінде жазылған ағын,

Ал сенім өлді

Күзде түскен жапырақ сияқты.

Ал өзен қатып қалды

Шашырап қан алып,

Және ғасырлар бойы жалғасты

Қабір сұр суық жылтыр.