Память - Александр Малинин

Я открою свою память, как огромный древний клад,

И вернется то, что я забыть не в силе.

Как была чиста дорога, как горел звездой закат,

И только кони меня в бездну уносили.

Как была чиста дорога, как горел звездой закат,

И только кони меня в бездну уносили.

И остался я навечно в том краю седых берез,

Тосковать и верить до могилы.

Сколько выпито вина, сколько пролилося слез,

Сколько стоптано чужой любви и силы.

Сколько выпито вина, сколько пролилося слез,

Сколько стоптано чужой любви и силы.

Ты теперь совсем другая, да, забываю обо всем,

Но часы с тобой — как часть земного рая.

Сохрани меня, надежда, золотым своим крылом,

Чтоб в небесах тебя уже не потерял я.

Проигрыш.

Я приду во сне под утро, ты проснешься, спрячешь взгляд,

Улыбнешься и прошепчешь: «Милый!»

Как была чиста дорога, как горел звездой закат,

И только кони меня в бездну уносили.

Как была чиста дорога, как горел звездой закат,

И только кони меня в бездну уносили.

Көне қазынадай жадым ашамын,

Ал мен ұмыта алмайтыным қайта оралады.

Жол қандай таза, күннің батуы жұлдыздай жанды,

Ал мені тұңғиыққа аттар ғана апарды.

Жол қандай таза, күннің батуы жұлдыздай жанды,

Ал мені тұңғиыққа аттар ғана апарды.

Мен сол боз қайыңдар елінде мәңгі қалдым,

Қабірге деген сағыныш пен сену.

Қанша шарап ішілді, қанша көз жасы төгілді,

Қаншама біреудің махаббаты мен күші тапталды.

Қанша шарап ішілді, қанша көз жасы төгілді,

Қаншама біреудің махаббаты мен күші тапталды.

Сен қазір мүлде басқасың, иә, мен бәрін ұмытамын,

Бірақ сізбен бірге сағаттар жердегі жұмақтың бір бөлігі сияқты.

Құтқаршы мені, үміт, алтын қанатыңмен,

Мен сені көкте жоғалтып алмас үшін.

Жеңілу.

Таңертең түсімде келемін, оян, көзіңді жасыр,

Сіз жымиып: «Қымбаттым!» деп сыбырлайсыз.

Жол қандай таза, күннің батуы жұлдыздай жанды,

Ал мені тұңғиыққа аттар ғана апарды.

Жол қандай таза, күннің батуы жұлдыздай жанды,

Ал мені тұңғиыққа аттар ғана апарды.