Осень - Александр Малинин

Осень снова печальные песни поет для меня,

Песни, полные блеска печали и моря огня.

Осень кружится в танце последнем, весь мир позабыв,

Ветер играет на листьях забытый и нежный мотив.

Припев:

И старый сад в который раз

Зовет и манит снова нас,

В далекий край чудесных грез,

Где нет ни нас, ни наших слез.

Проигрыш.

Сердце, сколько ты можешь терпеть, ожидать и молчать?

Сердце, как мне последний твой вздох подсмотреть, подстеречь, угадать?

Сердце, что тебе стоит сказать, хоть слегка намекнуть?

Чтоб с песней я мог бы себя проводить в дальний путь.

Припев:

И старый сад в который раз

Зовет и манит снова нас,

В далекий край чудесных грез,

Где нет ни нас, ни наших слез.

Күз маған мұңды ән салады,

Мұң мен от теңізіне толы әндер.

Күз соңғы биде айналады, бүкіл әлемді ұмытып,

Жел жапырақтарда ұмытылған және нәзік мотив ойнайды.

Хор:

Ал ескі бақ оныншы рет

Бізге қайта қоңырау шалып, шақырады,

Ғажайып армандардың алыс еліне,

Біз де, көз жасымыз да жоқ жерде.

Жеңілу.

Жүрек, қашанға дейін шыдайсың, күтесің, үндемейсің?

Жүрегім, сенің соңғы деміңді қалай бақылап тұрамын, күтемін, тап?

Жүрек, не деу керек, азғантай тұспал?

Ән арқылы өзімді ұзақ сапарға жетелей аламын.

Хор:

Ал ескі бақ оныншы рет

Бізге қайта қоңырау шалып, шақырады,

Ғажайып армандардың алыс еліне,

Біз де, көз жасымыз да жоқ жерде.