Нищая - Александр Малинин

Мела метель, и в крупных хлопьях, при сильном ветре снег валит.

У входа в храм одна, в лохмотьях, старушка нищая стоит.

И подаянья ожидая, она все тут с клюкой своей,

И летом, и зимой, босая.

О, дайте милостыню ей!

О, дайте милостыню ей!

Сказать ли вам, старушка эта, как двадцать лет тому жила:

Она была мечтой поэта, и слава ей венок плела.

Когда она на сцене пела, Париж в восторге был от ней.

Она соперниц не имела… Так дайте ж милостыню ей!

О, дайте милостыню ей!

Бывало, после представленья ей от толпы проезда нет,

И молодежь от восхищенья гремела «Браво!»

ей в ответ.

Какими пышными словами кадил ей круг ее гостей.

При счастье все дружатся с нами, при горе нету тех друзей.

При горе нету тех друзей.

Судьба и горечь провиденья, старушка сделалась больна,

Лишилась голоса и зренья и бродит по миру одна.

Бывало, нищий не боится прийти за милостыней к ней.

Она ж у вас просить стыдится… Так дайте ж милостыню ей!

О, дайте милостыню ей!

Боран соғып, қатты желмен үлкен үлпектерде қар жауады.

Ғибадатхананың кіреберісінде жалғыз, шүберек киген, қайыршы кемпір тұр.

Садақа күтуде, ол таяқпен сонда,

Жазда да, қыста да жалаң аяқ.

О, оған рақым ет!

О, оған рақым ет!

Осы кемпірге, осыдан жиырма жыл бұрын қалай өмір сүргенін айтайын ба?

Ол ақынның арманы еді, оның даңқы гүл шоқтарын өрген.

Ол сахнада ән айтқан кезде, Париж оған қатты қуанды.

Оның қарсыласы жоқ еді... Сондықтан оған садақа бер!

О, оған рақым ет!

Таныстырудан кейін оған көпшіліктен жол жоқ болатын,

Ал жастар таңданғаннан «Браво!» деп күркіреді.

ол жауап ретінде.

Оның қонақтары оны қандай керемет сөздермен айыптады.

Бақытта бәрі бізбен дос, қайғыда ол достар жоқ.

Қайғыда ол достары жоқ кезде.

Тағдыры мен ащы тағдыры, кемпір ауырып қалды,

Дауысы мен көру қабілетінен айырылып, әлемді жалғыз кезеді.

Бұрын қайыршы оған қайыр сұрауға қорықпайтын.

Ол сенен сұрауға ұялады... Сондықтан оған садақа бер!

О, оған рақым ет!