Лунная Соната - Александр Малинин

Ты придешь, чтобы проститься,

Ты придешь, и забудешь опять,

Что в душе ты свободная птица,

И что я не умею летать.

И как было с тобою когда-то,

Ты забудешь, что мы не равны.

Эта звездная ночь нам играет сонату

На золотом саксофоне луны.

Проигрыш.

И опять мне покажется странным

Озаренное светом лицо,

И кольцо на твоем безымянном,

Не мое, а чужое кольцо.

Я взгляну на него виновато,

Оробев от любви-вины.

Эта звездная ночь нам играет сонату

На золотом саксофоне луны.

Проигрыш.

Прикоснулся рассвет к небосводу,

Начинает окно розоветь.

Позовешь ты меня на свободу,

Только я не сумею взлететь.

И приблизится время расплаты,

Вот и снова глаза холодны.

Наша звездная ночь доиграла сонату

На золотом саксофоне луны.

Наша звездная ночь доиграла сонату

На золотом саксофоне луны.

Сіз қоштасуға келесіз

Келесің, қайта ұмытасың

Жан дүниеңде сен еркін құссың,

Ал мен ұша алмаймын.

Бір кездері сенімен қалай болды,

Біздің тең емес екенімізді ұмытасың.

Бұл жұлдызды түн біз үшін соната ойнайды

Айдың алтын саксофонында.

Жеңілу.

Және бұл маған тағы біртүрлі болып көрінеді

Жарықпен жарықтандырылған бет

Сақина саусағыңыздағы сақина,

Менікі емес, басқа біреудің сақинасы.

Мен оған кінәлідей қараймын,

Махаббат кінәсынан қорқады.

Бұл жұлдызды түн біз үшін соната ойнайды

Айдың алтын саксофонында.

Жеңілу.

Аспанды таң атып,

Терезе қызғылт түске айнала бастайды.

Мені бостандыққа шақырасың ба

Тек мен ұша алмаймын.

Ал есеп уақыты келеді,

Мұнда тағы да көздер суық.

Біздің жұлдызды түніміз соната ойнаумен аяқталды

Айдың алтын саксофонында.

Біздің жұлдызды түніміз соната ойнаумен аяқталды

Айдың алтын саксофонында.