Белое на синем - Александр Малинин

Ах, какие белые на синем

Пароходы уходили в даль,

Увозили на борту Россию,

Ах, поручик, как Вам было жаль.

Весь потертый и совсем не модный

Ваш мундир, что с кожей сросся вдрызг.

Над Россией стон стоял народный,

Вы меняли Родину на жизнь.

Уплывала, таяла Россия,

Памятью и болью становясь.

Ах, какие белые на синем

Чайки, плача, провожали Вас.

Но, поручик, Вы не хмурьте брови,

Выпьем мы за Родину до дна.

На мундире Вашем капли крови,

Будто за Россию ордена.

Знаю, встретимся в кафе парижском,

По улыбке я Вас отличу.

«Да, поручик, Вы устали слишком», —

Через годы шепотом кричу.

Да, Голицын, Вы — России символ!

За спиной сожженные мосты.

Ах, какие белые на синем

Ночью о России снятся сны.

Ах, какие белые на синем

Всем нам о России снятся сны.

О, көкке қандай ақ

Пароходтар алысқа кетті,

Олар Ресейді бортына алды,

Әй, лейтенант, өкінішті болдыңыз.

Барлығы ескірген және мүлдем сәнді емес

Терімен бірге өскен формасың.

Ресейде халықтың ыңырсы болды,

Сіз Отаныңызды өмір бойы өзгерттіңіз.

Кетіп кетті, Ресейді ерітті,

Жад пен ауырсынуға айналу.

О, көкке қандай ақ

Жылап шағалалар сені ертіп келді.

Бірақ, лейтенант, қабағыңды түйме,

Біз Отан үшін түбіне дейін ішеміз.

Формаңда қан тамшылары,

Ресей тапсырыстары сияқты.

Білемін, біз Париж кафесінде кездесеміз,

Күлімсіреу арқылы мен сені ажыратамын.

— Иә, лейтенант, сіз тым шаршадыңыз.

Жылдар бойы мен сыбырлап айқайлаймын.

Иә, Голицын, сен Ресейдің символысың!

Артында өртенген көпірлер.

О, көкке қандай ақ

Түнде Ресей туралы армандайды.

О, көкке қандай ақ

Барлығымыздың Ресей туралы арманымыз бар.