Я вернусь - Александр Иванов

Иволга кричит в последний раз прощай

В осенней тиши-не

Я покинул отчий край

И больно мне

Край ты мой заброшенный,

Край ты мой — пустырь

Плачут вдвоем брошенные

Лес да монастырь

И уже нигде в колокола не бьют

Hет на куполах креста

И о чести здесь поют

Красные уста

Снова пьют, дерутся, плачут,

Проклиная грусть

Старая Русь, милая Русь,

За тебя молююсь

Я молюсь

Ты прости меня,

Русь моя — пустырь,

Старый клен да степь,

Лес да монастырь

Ты прости меня

За хмельную грусть,

За эту слабость,

Я еще вернуусь…

Ветер вольный, песню спой мне о земле

Она еще хранит

Ориоле соңғы рет қоштасып айқайлайды

Күзгі тыныштықта

Мен әкемнің жерін тастап кеттім

Және бұл мені ауыртады

Сен менің тастап кеткен жерімсің,

Сен менің жерімсің – елсіз

Бірге жылап тастады

Орман және монастырь

Және еш жерде олар қоңырау соғылмайды

Крест күмбездерінде емес

Ал олар мұнда намыс туралы ән айтады

Қызыл ауыз

Олар қайтадан ішеді, ұрысады, жылайды,

Қарғыс қайғы

Ескі Ресей, қымбатты Ресей,

Мен сен үшін дұға етемін

Мен даға оқимын

Мені кешірші,

Менің Ресейім шөл дала,

Кәрі үйеңкі мен дала,

Орман және монастырь

Мені кешірші

Мас қайғы үшін

Бұл әлсіздік үшін

Мен қайтып келемін...

Еркін жел, маған жер туралы ән айт

Ол әлі де сақтайды