Птица в клетке - Александр Иванов

Свет зари лучится, зеленеет поле.

Бьётся в клетке птица: "Я хочу на волю".

Бьётся в клетке птица: "Я хочу на волю.

Где былые годы?

Где простор окраин?

Я хочу свободы, отпусти, хозяин.

Где былые годы?

Где простор окраин?

Я хочу свободы, отпусти, хозяин"

Ей старик ответил: "Был тебе я другом,

Пусть утихнет ветер, отпущу к подругам.

Вот утихнет ветер, отпущу к подругам.

Я ль тебя обидел?

Боль в душе испита,

Ждёт тебя погибель после клетки сытой.

Я ль тебя обидел?

Боль в душе испита,

Ждёт тебя погибель после клетки сытой".

Утешала птица: "Ты не будь печален,

Жизнь не повторится, отпусти, хозяин.

Жизнь не повторится, отпусти, хозяин.

Не кляни судьбину, что не быть нам вместе,

Пусть умру, пусть сгину, но спою я песню.

Не кляни судьбину, что не быть нам вместе,

Пусть умру, пусть сгину, но спою я песню.

Пусть умру, пусть сгину, но спою я песню.

Пусть умру, пусть сгину, но спою я песню".

Таңның нұры төгіліп, дала жасылға айналады.

Тордағы құс: «Мен еркін болғым келеді» деп ұрады.

Құс торда соғады: «Мен еркін болғым келеді.

Ескі жылдар қайда?

Шеттің кеңдігі қайда?

Бостандық қалаймын, жіберіңіз, қожайын.

Ескі жылдар қайда?

Шеттің кеңдігі қайда?

Мен бостандық қалаймын, жіберіңіз, қожайын»

Қарт оған: «Мен сенің досың едім,

Жел сөнсін, достарыма барайын.

Мұнда жел басылады, мен достарыма жіберемін.

Мен сені ренжіттім бе?

Жан азабы мас,

Жақсы тамақтандырылған тордан кейін сізді өлім күтіп тұр.

Мен сені ренжіттім бе?

Жан азабы мас,

Жақсы тамақтандырылған тордан кейін сізді өлім күтіп тұр.

Құс жұбатып: «Мұңайма,

Өмір қайталанбайды, қоя бер, ұстаз.

Өмір қайталанбайды, қоя бер, ұстаз.

Тағдырды қарғама, бірге болмаймыз деп,

Өлсем де, құрып кетейін, бірақ ән айтамын.

Тағдырды қарғама, бірге болмаймыз деп,

Өлсем де, құрып кетейін, бірақ ән айтамын.

Өлсем де, құрып кетейін, бірақ ән айтамын.

Өлейін, өлейін, бірақ ән айтамын».