Ты мой свет (но я тебе не верю) - Александр Иванов

Ты мой свет, но я тебе не верю.

В храме не раскаянной души

Заперты окованные двери,

Только ангел мечется в тиши.

Слишком много в доме том ступеней,

И когда я к Богу шел как мог,

Ты считала все мои падения,

Сберегая стройность белых ног.

Ты мой свет, но я тебе не верю.

В пламени мерцающих свечей …

Свет небесный нами был потерян,

Средний из счастливых мелочей.

И когда я пьяный и безбожный

Резал вены погнутым крестом,

Ты боялась влезть неосторожно

В кровь мою нарядным рукавом.

Ты мой свет, но я тебе не верю

В храме нераскаянной души

Заперты окованные двери,

Только ангел мечется в тиши.

Только ангел мечется в тиши…

Сен менің жарығымсың, бірақ мен саған сенбеймін.

Өкінбеген жанның ғибадатханасында

Шынжырлы есіктер құлыптаулы,

Тек періште ғана үнсіз жүгіреді.

Ол үйде тым көп қадамдар бар,

Мен Құдайға мүмкіндігінше барған кезде,

Сен менің барлық құлағанымды санадың,

Ақ аяқтардың үйлесімділігін сақтау.

Сен менің жарығымсың, бірақ мен саған сенбеймін.

Жыпылдаған шамдардың жалынында...

Біз аспанның нұрын жоғалттық,

Кішкентай бақытты нәрселердің орташа мәні.

Ал мен мас болып, құдайсыз болғанда

Мен тамырымды бүгілген крестпен кесіп алдым,

Сіз байқамай көтерілуге ​​қорықтыңыз

Талғампаз жеңімен қаныма сіңген.

Сен менің жарығымсың, бірақ мен саған сенбеймін

Өкінбейтін жанның ғибадатханасында

Шынжырлы есіктер құлыптаулы,

Тек періште ғана үнсіз жүгіреді.

Тек періште ғана үнсіз жүгіреді...