Всадник - Александр Иванов

Нервно последний билет оторвав,

Пьяный кондуктор проводит меня на перрон.

Старый обманщик, ночной мономах лучшее место займёт…

И плацкартный вагон, двигается дальше впотьмах,

Через столбов коридор,

Стрелки считая, и щёлкая, словно затвор.

Я совершил преступленье своё,

Сталь топора никогда не сжимая в руке.

Ранил упрёками душу её,

Сердце терзая, рыдал в безысходной тоске.

Только прощальный мотив слыша в пустой тишине —

Это разбитая скрипка скорбит обо мне.

Медный всадник, губ твоих избранник,

Бесприютный странник — словно в забытьи.

Медный всадник, гений и изгнанник,

Белые оковы на пути!.. Как суметь тебя спасти,

ведь где-то в заточеньи ты ждёшь ответа.

И раздастся в утренней тиши плач истерзанной души!

Юная леди, спустившись с небес,

Сядет напротив, поправив кокетливо плащ,

Томного взгляда обманчивый блеск —

Сам не пойму: то ли жертва я, то ли палач.

И легкокрылый Пегас слово подарит струне,

Это капризная лира проснулась во мне.

Звуком разбитого пулей стекла

Чья-то винтовка положит страданьям конец.

В длинном пальто и защитных очках

Явится мне не попутчик, а свыше гонец.

И милосердный Господь будет в обличьи твоём

Вратами Рая меня принимать этим днём.

Соңғы билетті қобалжытып жұлып алып,

Мас кондуктор мені перронға апарады.

Ескі алдамшы, түнгі мономах ең жақсы орынды алады ...

Ал резервтелген орындық көлік қараңғыда қозғалады,

Дәліздің тіректері арқылы,

Көрсеткілерді санау және ысырма сияқты басу.

Мен өз қылмысымды жасадым

Балтаның болаты ешқашан қолға ілінбейді.

Ол оның жанын қорлаумен жаралады,

Жүрегін қинап, үмітсіз азаппен жылады.

Тек бос үнсіздікте қоштасу мотивін есту -

Бұл сынған скрипка мен үшін қайғырады.

Қола шабандоз, сенің таңдағаның,

Үйсіз қаңғыбас – ұмытылғандай.

Қола шабандоз, данышпан және жер аударылған,

Ақ шынжырлар жолда!.. Қалай құтқарамын сені,

өйткені түрмеде бір жерде сіз жауап күтесіз.

Ал азап шеккен жанның зары таңғы тыныштықта естіледі!

Аспаннан түскен жас ханым

Қарама-қарсы отырады да, шапанын сыпайы түрде реттейді,

Жалаңаш көрінетін алдамшы жарқырау -

Мен өзімді түсінбеймін: мен құрбанмын немесе жазалаушымын.

Ал жеңіл қанатты Пегас жіпке сөз береді,

Менің ішімде осы бір құдіретті лира оянды.

Сынған әйнектің дыбысы

Біреудің мылтығы азапқа нүкте қояды.

Ұзын пальто мен көзілдірікте

Маған саяхатшы емес, жоғарыдан келген хабаршы көрінеді.

Ал мейірімді Раббыларың сенің кейпіңде болады

Бұл күні мені жұмақ қақпалары қабылдасын.