Святая ложь - Александр Иванов

Пусть ложь твоя живой водою

Смятенье сердца воскресит.

И грешных губ святою верой

Меня спасет и сохранит.

Рукой, не ведающей страсти,

Меня с надеждой обручит.

Я снова вижу призрак счастья

В горящем пламени свечи.

Но, в ласке губ тая признанье,

Не верь, что ты любви верна.

Любовь отвергнет подаянье.

Она и нищая горда.

И путь вселенского обмана

Своей судьбою не зови.

Судьба сама распята правдой,

Живет религией любви.

Но перед богом и судьбою

Ты будешь чистой, как дитя,

За то, что ложь была святою,

И ею ты спасла меня.

Өтірігің тірі су болсын

Жүректің шатасуы қайта тіріледі.

Ал киелі сеніммен күнәкар еріндер

Мені сақта және мені сақта.

Құмарлықты білмейтін қолмен,

Маған құда түседі деп үміттенемін.

Бақыттың елесін тағы көрдім

Шамның жанып тұрған жалында.

Бірақ, еріннің сипап тануында,

Шын ғашық екеніңізге сенбеңіз.

Махаббат садақадан бас тартады.

Ол да, қайыршы да мақтанады.

Және жалпыға бірдей алдаудың жолы

Тағдырыңды атама.

Тағдырдың өзі шындыққа шегеленген,

Махаббат дінінде өмір сүреді.

Бірақ Құдай мен тағдырдың алдында

Баладай таза боласың,

Өйткені өтірік қасиетті болды

Онымен сен мені құтқардың.