Les jardins de minuit - Alcest

Il est un chemin

Masque qui s’efface

A la lisière

Des cyprès argents

Je lasserai ce soir

Les sirènes envoûtantes

Et les astres m’y guider

De leur triste chant

Mes parcelles non humanes

Se mélent au cœur

De l’eau bleue qui sommeille

Dans les jardins de minuit

Où s’est arrété le temps

Instinct spirituel

Donne-moi la force

Les rigueurs de ce monde

Rêves éveillés

Donnez-moi le courage

D’accueiller pleinement

La lumière autant que l’ombre

Dans les jardins de minuit

Les arbres s'élancent

Vers des lunes recueillies

Dans les jardins de minuit

Des géants s'élèvant

Au vent déchirant la nuit

Бір жолы бар

өшетін маска

Шетінде

күміс кипаристер

Мен бүгін түнде шаршаймын

Сиқырлы сиреналар

Ал жұлдыздар мені сонда бағыттайды

Олардың қайғылы әнінен

Менің адамдық емес сюжеттерім

Жүрекке аралас

Ұйқыдағы көк су

Түн ортасы бақтарында

Уақыт қайда қалды

рухани инстинкт

маған күш бер

Бұл дүниенің қаталдығы

Түстер

маған батылдық бер

Толық қарсы алу үшін

Көлеңке сияқты жарық

Түн ортасы бақтарында

Ағаштар қалықтап тұр

Жиналған айларға қарай

Түн ортасы бақтарында

Алыптар көтеріледі

Түнді соққан желде