Дорогой длинною - Надежда Кадышева, Золотое кольцо

То не ветер ветку клонит,

Не дубравушка шумит,

То моё, моё сердечко стонет,

Как осенний лист дрожит.

То моё, моё сердечко стонет,

Как осенний лист дрожит.

Извела меня кручина,

Подколодная змея,

Ты гори, гори, моя лучина,

Догорю с тобой и я.

Догорай, гори, моя лучина,

Догорю с тобой и я.

Не житьё мне здесь без милой,

С кем теперь пойду к венцу.

Знать, судил, судил мне рок с могилой

Обвенчаться молодцу.

То не ветер ветку клонит,

Не дубравушка шумит,

То моё, моё сердечко стонет,

Как осенний лист дрожит.

То моё, моё сердечко стонет,

Как осенний лист дрожит.

Бұтақты бүгетін жел емес,

Емен ағашы шу шығармайды,

Бұл менікі, жүрегім сыздап тұр,

Күзгі жапырақ дірілдегендей.

Бұл менікі, жүрегім сыздап тұр,

Күзгі жапырақ дірілдегендей.

Азап мені алып кетті,

Қолтық астындағы жылан,

Жанарсың, жанайсың, шырағым,

Мен де сенімен бірге күйемін.

Өртен, өртен, шырағым,

Мен де сенімен бірге күйемін.

Мен бұл жерде қымбаттымсыз өмір сүре алмаймын,

Енді кіммен бірге тәжге барамын.

Біл, соттады, мені қабірмен жартасқа

Жас жігітке үйлен.

Бұтақты бүгетін жел емес,

Емен ағашы шу шығармайды,

Бұл менікі, жүрегім сыздап тұр,

Күзгі жапырақ дірілдегендей.

Бұл менікі, жүрегім сыздап тұр,

Күзгі жапырақ дірілдегендей.