Сентябрь - Александр Шевченко

Вот я и дома опять, после дальней дороги

Лето усталое льётся ручьями с небес

Знаешь как часто в пути мне тебя не хватало

И чтобы не сбиться с дороги я пел о тебе.

Старых друзей соберу, их осталось немного

Жизнь развела по углам, каждый сам по себе

Может однажды на небо возьмут меня к Богу

Просто за то что когда-то я пел о тебе.

Не говори «нет», давай подождём хотя бы Пока не окончится лето, пока не придёт сентябрь

Не говори «нет», давай помолчим хотя бы Пока не окончилось лето, пока не пришёл сентябрь.

В каждом прощании начало всех встречи печалей

Время летит словно дождь в водосточной трубе

в небе опять журавли так тревожно кричали

Будто запомнили песню мою о тебе.

Ты обними меня крепче, вот всё, что осталось

В новый поход я уйду, как угодно судьбе

Знаешь лишь ты почему я всегда возвращаюсь

Даже когда тяжело я пою о тебе.

Чтобы не сбиться с пути я пою о тебе.

Міне, мен ұзақ жолдан кейін тағы да үйге келдім

Шаршаған жаз аспаннан ағып жатыр

Білесің бе, мен сені жолда қанша сағындым

Ал адаспау үшін мен сені жырладым.

Мен ескі достарды жинаймын, олар көп емес

Бұрыштарда өмір тарады, әрқайсысы өзі үшін

Бәлкім, бір күні мені жәннатқа, Құдайға апарар

Бір кездері сен туралы ән айтқаным үшін.

Жоқ демеңіз, тым болмаса жаз біткенше, қыркүйек келгенше күтейік

«Жоқ» демеңіз, тым болмаса жаз біткенше, қыркүйек келгенше үндемей-ақ қояйық.

Әр қоштасуда қайғының барлық кездесуінің басы

Уақыт су төгетін құбырдағы жаңбыр сияқты зымырап өтеді

Аспанда тағы да тырналар мазасызданып айғайлады

Сен туралы әнімді есіне алғандай.

Сен мені қатты құшақтайсың, қалғаны сол

Тағдырдың қалауымен жаңа науқанға барамын

Неге үнемі қайтып келетінімді сен ғана білесің

Қиын болса да сен туралы ән айтамын.

Адасып кетпеу үшін мен сені жырлаймын.