Симфонии двора - Александр Новиков

В переулке, где зыркали фары,

Где косил жёлтый глаз светофор,

Я слонялся с горластой гитарой

И глядел в её окна, как вор.

С тихой грустью сиротской гармошки

Тёплый вечер был вторить готов,

Но старались одни только чёрные кошки

В ожидании драных котов.

Светлые, как с паперти, симфонии двора,

Мне их все по памяти проиграть пора.

А забор не забор без сирени,

Без стыдливо начертанных слов,

Я упал бы пред ним на колени,

Перелез, не жалея штанов.

К этой девушке глупой и славной

Я, объевшийся белены,

Да мешает моя окаянная слава,

Да костюмчик трёхзначной цены.

Светлые, как с паперти, симфонии двора,

Мне их все по памяти проиграть пора.

Будто в карты стою облапошен,

Нет забора, сирени, окна,

Только хлопает тополь в ладоши,

Да таращится молча луна.

Доминошной столешницы плаха

Отстучала костями по ним,

Но осталась одна полуночная птаха

И поёт нам понятно одним.

Фаралар жарқыраған аллеяда,

Бағдаршамның сары көзін сығырайтқан жерде,

Мен қатты гитарамен қыдырдым

Оның терезелеріне ұры сияқты қарады.

Жетім гармонияның тыныш мұңымен

Жылы кеш жаңғыруға дайын болды

Бірақ тек қара мысықтар тырысты

Жыртылған мысықтарды күту.

Кіреберістегідей жарық, аула симфониялары,

Олардың барлығын жадымнан ойнайтын кез келді.

Ал шарбақ сиреньсіз қоршау емес,

Ұят сөздерсіз

Мен оның алдында тізе бүгіп едім,

Ол шалбарын аямай жоғары көтерілді.

Бұл ақымақ және даңқты қызға

Мен, тауық жегенмін,

Иә, қарғыс атқыр даңқым кедергі келтіреді,

Иә, үш фигуралы костюм.

Кіреберістегідей жарық, аула симфониялары,

Олардың барлығын жадымнан ойнайтын кез келді.

Мен картаға алданып қалғандай,

Ешқандай қоршау, сирень, терезе,

Тек терек қолын соғады,

Иә, ай үнсіз қарап тұр.

Dominosh үстел үсті кесу блогы

Олардың сүйектерін қағып,

Бірақ түн ортасы бір құс қалды

Және бізге түсінікті жалғыз ән айтады.