Ma place - Mani Deïz

Égaré je cherche ma place

Je mens quand je dis: «t'inquiète je gère, ça s’passe»

Le sablier se vide, les êtres chers s’nachavent

Jours après jours, en quête de repères, j’m’acharne

Égaré je cherche ma place

Je mens quand je dis: «t'inquiète je gère, ça s’passe»

Le sablier se vide, les êtres chers s’nachavent

Les nerfs lâchent, les péchés du passé m’rattrapent

Cherche ma place dans ce monde, car dur de vivre avec ses semblable

Pour 100 grammes les gars se noient dans l’mensonge

Sans blague les vautours chassent les anges, on passe du rire au larme

Sous alcool vivre dans l’mal les détours cassent les jambes

J’gratte, jette l’encre, dans un métro crade

J’rap, esquive les frères qui parlent trop, sous terre y a pas de légendes

Furieux on attend le sommeil, en attendent un signe des cieux

Comme le soleil l’argent nous grille les yeux

La haine de l’ennui, pousse à l’amour du risque

On s’enivre, on s’enfuit, mais l’temps chaque jour mutile

On rêve de choses futiles, comme des moutons sur bulle d’air

Scrute l’herbe, fusillade suspecte

Comme un vieux sage ou un coupable, j’porte la barbe

Remballe tes amalgames d’ici, la calvitie ne fait pas le moine

Les erreurs font souffrir, les miens se couchent tard

Mais malgré les preuves on sourit comme dans Intouchables

Le routine harcèle, issus des bâtiments, les mômes chôment

Le ciment chauffe pour des broutilles

Malsaine, on garde cette haine de vivre, derrière les barres de rires

Nargue la vie, rabate sur les bords de Seine

Je suis mort j’le sais, pas encore ils m’portent le mauvais oeil, j m’en sors

C’est en comptant les deuils qu’j’mendors

Aphone car il parait qu’les écrits restent

Alors pourquoi, la parole comme les feuilles s’envolent?

Les rêves transportent, pas le temps de geindre, rature les regrets sans

s’plaindre

Envoie des prières sans timbre sur l’enveloppe

Dans le froid les gosses des rues sanglotent hélas

Au bord des larmes, tous innocents comme Mandela

Les armes rendent les, hommes lâches, on porte les marques du diable

Mais c’putain d’destin nous guide corps et âmes

Le temps nous sème, trop tard pour une greffe de coeur, mon père se meurt

Et c’est dur de lui dire que j’l’aime…

Égaré je cherche ma place

Je mens quand je dis: «t'inquiète je gère, ça s’passe»

Le sablier se vide, les êtres chers s’nachavent

Jours après jours, en quête de repères, j’m’acharne

Égaré je cherche ma place

Je mens quand je dis: «t'inquiète je gère, ça s’passe»

Le sablier se vide, les êtres chers s’nachavent

Les nerfs lâchent, les péchés du passé m’rattrapent

Мен өз орнымды іздеймін

«Уайымдама, мен шешем, болып жатыр» десем, өтірік айтамын.

Құм сағаты бос, жақындары бітеді

Күннен күнге көрнекті орындарды іздеуде мен табандымын

Мен өз орнымды іздеймін

«Уайымдама, мен шешем, болып жатыр» десем, өтірік айтамын.

Құм сағаты бос, жақындары бітеді

Жүйкелер басылады, өткен күнәлар мені қуып жетеді

Бұл дүниеде менің орнымды ізде, өйткені өзіңмен бірге тұру қиын

100 грамм үшін жігіттер өтірікке батады

Ешқандай қалжыңбас періштелерді аңдымайды, күлкіден көз жасына дейін барамыз

Жамандықта өмір сүретін алкогольдің астында айналма жолдар аяқты сындырады

Мен сызатамын, сия лақтырамын, лас метрода

Рэп айтамын, көп сөйлейтін ағайындарды айналып өтемін, жер астында аңыз жоқ

Ашуланып ұйқы күтеміз, аспаннан белгі күтеміз

Күн сияқты ақша көзімізді күйдіреді

Жалығуды жек көру, тәуекелге деген сүйіспеншілікті тудырады

Біз мас боламыз, қашамыз, бірақ күн сайын уақыт бұзылады

Біз ауа көпіршіктеріндегі қойлар сияқты бос нәрселерді армандаймыз

Шөпті сканерлеңіз, күдікті ату

Ақылды қарт немесе кінәлі сияқты мен сақал қоямын

Осы жерден амальгамдарыңды жина, таз монах жасамайды

Қателіктер ауырады, менікі кеш ұйықтайды

Бірақ дәлелдерге қарамастан, біз Untouchables фильміндегідей күлеміз

Күнделікті қудалау, ғимараттардан бастап, балалар жұмыссыз

Цемент ұсақ-түйек үшін қызады

Денсаулығымыз жоқ, біз бұл өмірге деген өшпенділікпен күлкі торының ар жағында сақтаймыз

Өмірді мазақтайды, Сена жағасындағы қақпақтар

Мен өлдім, мен оны білемін, олар маған жаман көзбен қарайды, мен істеп жатырмын

Қайтыс болғандарды санау арқылы мен қамқорлық жасаймын

Афон, өйткені жазбалар қалған сияқты

Ендеше, жапырақ тәрізді сөз неге ұшып кетеді?

Армандар көтереді, жылауға уақыт жоқ, онсыз өкінішті сызып тастаңыз

шағымдану

Дұғаларды конвертте мөрсіз жіберіңіз

Суықта көше балалары жылайды

Көз жасының алдында, бәрі де Мандела сияқты жазықсыз

Мылтық қорқақ жасайды, ерлер, шайтанның таңбасын киеміз

Бірақ бұл тағдыр бізді тәніміз бен жанымызды бағыттайды

Уақыт бізді егеді, жүректі ауыстыруға тым кеш, әкем өліп жатыр

Ал оны сүйетінімді айту қиын...

Мен өз орнымды іздеймін

«Уайымдама, мен шешем, болып жатыр» десем, өтірік айтамын.

Құм сағаты бос, жақындары бітеді

Күннен күнге көрнекті орындарды іздеуде мен табандымын

Мен өз орнымды іздеймін

«Уайымдама, мен шешем, болып жатыр» десем, өтірік айтамын.

Құм сағаты бос, жақындары бітеді

Жүйкелер басылады, өткен күнәлар мені қуып жетеді