Le Petit Clair de Lune - Dalida

Je n’oublierai jamais le gai trajet que fait

Le petit chemin de pierres

Parmi le lierre et les genêts

Là tu disais que tu m’aimais que tu m’aimais

M’aimerais la vie entière douce prière que j'écoutais

La joie chantait dans nos coeur

Battant la même mesure

Nos yeux brillaient d’un éclat plus chaud

Que les feux du ciel

La terre autour de nous deux

Tournait à si folle allure

Que notre amour semblait surnaturel

Mais aujourd’hui

Je prie, je crie, je fuis, je suis

Seule avec toute ma peine

Pauvre rengaine que sont mes nuits

Car j’ai laissé mon coeur lassé, blessé, brisé

Sur notre chemin de pierres

Si solitaire et délaissé

Cruel mirage que ce chemin

Trop beau voyage sans lendemain

Мен бұл бақытты саяхатты ешқашан ұмытпаймын

Кішкентай тас жол

Шырмауық пен сыпырғыштың арасында

Сол жерде сен мені жақсы көретініңді айттың

Өмір бойы мені сүй мен тыңдадым тәтті дұға

Жүрегімізде қуаныш жырланды

бірдей шараны ұрып-соғу

Көздеріміз жылы нұрға бөленді

Аспан оттарынан да

Екеуімізді қоршаған жер

Сондай жылдам айналдыру

Біздің махаббатымыз табиғаттан тыс болып көрінді

Бірақ бүгін

Намаз оқимын, жылаймын, қашамын, бармын

Бар азабыммен жалғыз

Байғұс, бұл менің түндерім

'Себебі мен жүрегімді шаршадым, жараладым, сындырдым

Біздің тас жолымызда

Сондай жалғыз және тастанды

Бұл жолды қатыгез сағым

Ертеңсіз тым әдемі саяхат