Золотая голова - Сергей Любавин

1. Мужики сибирские любят порох,

Он в тайге как хлеб — также им он дорог,

там где золото рекой течет,

там душа моя хмельна живет.

Бьют носами древними в борт и в днище,

Осетры сибирские, ветер свищет,

Лишь царь-рыба да налим не спят,

Да уключины в борту скрипят,

Так чего ж ты клонишься голова моя,

С двух стаканов вина повелась,

Золотая низко свесилась.

Раньше в силе был кулаком не свалишь,

Сколько раньше пил — а теперь ты знаешь,

По столицам бегал маялся,

У чужих коленей каялся.

Все равно вернусь коли будет нужно,

У ночных костров отогреем ружья,

И как прежде вместе с батею,

А мишку будем ждать с рогатиной!

Да да да дай дай

Голова ль моя на Москве пропала,

Может быть судьба, может масть так пала,

Доля доля виноватая,

К батьке больше нет возврата мне.

Доля доля виноватая,

К батьке больше нет возврата мне.

1. Сібір жігіттері оқпанды жақсы көреді,

Ол тайгада нан сияқты - ол да олар үшін қымбат,

өзендей алтын ағатын жерде,

сонда менің жаным тұрады.

Олар ежелгі мұрындарымен бүйірінен және түбінен ұрады,

Сібір бекірелері, жел ысқырып,

Тек патша балық пен бурбот ұйықтамайды,

Иә, борттағы ескек сықырлайды,

Неге менің басымды иіп тұрсың,

Екі стакан шараптан арбадым,

Алтын төмен ілулі.

Бұрын күшпен сен жұдырықпен құлай алмадың,

Сіз бұрын қанша ішкенсіз - енді сіз білесіз

Ол астаналарды айналып жүгірді, еңбек етті,

Өзгелердің тізе бүгіп тәубе етті.

Қажет болса, қайтып келемін

Мылтықтарды түнгі оттармен жылытайық,

Бұрынғыдай Батямен бірге

Ал біз мүйізді аюды күтеміз!

Иә иә иә бер

Менің басым Мәскеуде жоғалды ма,

Мүмкін тағдыр, костюм солай түскен шығар,

Бөлісіңіз кінәлі

Енді әкеме қайтару жоқ.

Бөлісіңіз кінәлі

Енді әкеме қайтару жоқ.