Le Fantome - Georges Brassens

C'était tremblant, c'était troublant,

C'était vêtu d’un drap tout blanc,

Ça présentait tous les symptômes,

Tous les dehors de la vision,

Les faux airs de l’apparition,

En un mot, c'était un fantôme!

A sa manière d’avancer,

A sa façon de balancer

Les hanches quelque peu convexes,

Je compris que j’avais affaire

A quelqu’un du genr' que j’prefère:

A un fantôme du beau sexe.

«Je suis un p’tit poucet perdu,

Me dit-ell', d’un' voix morfondue,

Un pauvre fantôme en déroute.

Plus de trace des feux follets,

Plus de trace des osselets

Dont j’avais jalonné ma route!

"

«Des poèt's sans inspiration

Auront pris -- quelle aberration!

--

Mes feux follets pour des étoiles.

De pauvres chiens de commissaire

Auront croqué -- quelle misère!

--

Mes oss’lets bien garnis de moelle.

"

«A l’heure où le coq chantera,

J’aurai bonn' mine avec mon drap

Hein de faux plis et de coutures!

Et dans ce siècle profane où

Les gens ne croient plus guère à nous,

On va crier à l’imposture.

"

Moi, qu’un chat perdu fait pleurer,

Pensez si j’eus le cœur serré

Devant l’embarras du fantôme.

«Venez, dis-je en prenant sa main,

Que je vous montre le chemin,

Que je vous reconduise at home "

L’histoire finirait ici,

Mais la brise, et je l’en r’mercie,

Troussa le drap d’ma cavalière…

Dame, il manquait quelques oss’lets,

Mais le reste, loin d'être laid,

Etait d’un' grâce singulière.

Mon Cupidon, qui avait la

Flèche facile en ce temps-là,

Fit mouche et, le feu sur les tempes,

Je conviai, sournoisement,

La belle à venir un moment

Voir mes icônes, mes estampes…

«Mon cher, dit-ell', vous êtes fou!

J’ai deux mille ans de plus que vous… «-- Le temps, madam', que nous importe!

--

Mettant le fantôm' sous mon bras,

Bien enveloppé dans son drap,

Vers mes pénates je l’emporte!

Eh bien, messieurs, qu’on se le dis':

Ces belles dames de jadis

Sont de satanées polissonnes,

Plus expertes dans le déduit

Que certain’s dames d’aujourd’hui,

Et je ne veux nommer personne!

Au p’tit jour on m’a réveillé,

On secouait mon oreiller

Avec un' fougu' plein' de promesses.

Mais, foin des dédic's de Capoue!

C'était mon père criant: «Debout!

Vains dieux, tu vas manquer la messe!

»

Ол дірілдеп, мазасызданды,

Ол ақ жайма киінген,

Оның барлық белгілері болды.

Барлығы көзден таса,

Елестің жалған әуелері,

Бір сөзбен айтқанда, бұл елес еді!

Оның алға ұмтылу жолында,

Оның теңселу жолында

Біршама дөңес жамбас,

Мен айналысатынымды түсіндім

Менің сүйікті жынысымның біріне:

Әділ жыныстың елесіне.

«Мен жоғалған кішкентай саусақпын,

Ол маған күңгірт үнмен:

Бейшара елес бейшара.

Шыбықтардың ізі қалмады,

Сүйек сүйектерінің ізі қалған жоқ

Сомен мен өз жолымды белгіледім!

«

«Шабытсыз ақындар

Қабыл алды - бұл қандай ауытқу!

--

Жұлдыздарға арналған сөздерім.

Байғұс комиссар иттер

Қытырлақ болды - қандай қасірет!

--

Менің сүйек кемігім.

«

«Әтеш шақырғанда,

Мен парағыммен жақсы көрінемін

Ха, қыртыстар мен тігістер!

Ал мына зайырлы заманда

Адамдар бізге көп сенбейді,

Біз ренжіп жылаймыз.

«

Жоғалған мысық жылататын мен,

Менің жүрегім ауыр ма деп ойла

Аруақтың ұят алдында.

-Кел,-дедім мен оның қолынан ұстап,

Жол көрсетейін,

Мен сені үйіңе апаруға рұқсат етемін»

Әңгіме осымен аяқталады,

Бірақ жел, мен оған рахмет айтамын,

Менің кездесу парағын тіккен...

Ханым, бірнеше сүйек жетіспеді,

Бірақ қалғандары ұсқынсыз емес,

Ерекше сымбатты болды.

Менің Cupid, кім болды

Ол заманда жеңіл жебе,

Белгіге соғып, храмдарға от жағыңыз,

Мен қулықпен шақырдым

Біраз уақыттан кейін сұлулық

Менің белгішелерімді, басып шығаруларымды қараңыз...

— Қымбаттым,— деді ол,— сен жындысың!

Мен сізден екі мың жас үлкенмін... «-- Уақыт, ханым, бізге не керек!

--

Елесті қолтығыма салып,

Парағына жақсы оралған,

Менің үй шаруашылығым үшін мен басыммын!

Ал, мырзалар, айтайық:

Бұрынғы сүйкімді ханымдар

Қарғыс атқырлар ма,

Болжам бойынша көбірек сарапшы

Бүгінгі кейбір ханымдар,

Ал мен ешкімнің атын атағым келмейді!

Таң ата мен ояндым,

Олар менің жастығымды сілкіп отырды

Уәдеге толы «қатты».

Бірақ Капуадан бұдан былай арнаулар жоқ!

Бұл әкем: «Тұр!

Қасиетті Құдайлар, сіз кешті өткізіп жібересіз!

»