V zemlyanke - Владимир Трошин, Константин Листов

Бьется в тесной печурке огонь,

На поленьях смола, как слеза;

И поет мне в землянке гармонь:

Про улыбку твою и глаза.

Припев:

Про тебя мне шептали кусты

В белоснежных полях под Москвой.

Я хочу, чтобы слышала ты,

Как тоскует мой голос живой!

Ты сейчас далеко, далеко;

Между нами снега и снега.

До тебя мне дойти нелегко,

А до смерти — четыре шага.

Пой, гармоника, вьюге назло!

Заплутавшее счастье зови.

Мне в холодной землянке тепло

От твоей негасимой любви.

Бьется в тесной печурке огонь,

На поленьях смола, как слеза;

И поет мне в землянке гармонь:

Про улыбку твою и глаза.

Припев:

Про тебя мне шептали кусты

В белоснежных полях под Москвой.

Я хочу, чтобы слышала ты,

Как тоскует мой голос живой!

Я хочу, чтобы слышала ты,

Как тоскует мой голос живой!

Тар пеште от ұрады,

Бөренелердегі шайыр, жыртылған сияқты;

Ал аккордеон маған блиндажда ән айтады:

Сіздің күлкіңіз бен көздеріңіз туралы.

Хор:

Бұталар маған сен туралы сыбырлады

Мәскеу маңындағы ақ қарлы алқаптарда.

Мен сенің естігеніңді қалаймын

Менің тірі дауысым қандай сағыныш!

Сен енді алыссың, алыссың;

Арамызда қар мен қар бар.

Саған жету маған оңай емес,

Ал өлімге төрт қадам қалды.

Ән сал, гармоника, қарлы боран!

Шатастырылған бақыт деп атаңыз.

Мен суық блиндажда жылымын

Сенің өшпес махаббатыңнан.

Тар пеште от ұрады,

Бөренелердегі шайыр, жыртылған сияқты;

Ал аккордеон маған блиндажда ән айтады:

Сіздің күлкіңіз бен көздеріңіз туралы.

Хор:

Бұталар маған сен туралы сыбырлады

Мәскеу маңындағы ақ қарлы алқаптарда.

Мен сенің естігеніңді қалаймын

Менің тірі дауысым қандай сағыныш!

Мен сенің естігеніңді қалаймын

Менің тірі дауысым қандай сағыныш!