Обворожительный романс - Владимир Трошин, Михаил Иванович Глинка

Околдуй меня, приворожи,

Уведи туманом в листопад.

Я хочу на миг поверить в миражи,

Плыть по мягкому ковру в осенний сад.

Я хочу на миг поверить в миражи.

На чело ложится сладостная грусть

И журчит в седом романсе голос твой.

С наслажденьем говорю себе я — пусть, пусть, пусть

Это проседь нарушает твой покой.

С наслажденьем говорю тебе я — пусть, пусть,

Это проседь нарушает твой покой.

Я придумываю сказку для себя

У меня всего один есть только шанс,

Чтоб тебя на расстоянии любя

Слушать твой обворожительный романс.

Околдуй меня, приворожи,

Уведи туманом в листопад.

Я хочу на миг поверить в миражи,

Плыть по мягкому ковру в осенний сад.

Сиқырла мені, сиқырла мені

Жапырақтардың құлауына тұманды алып тастаңыз.

Бір сәт сағымға сенгім келеді,

Күзгі баққа жұмсақ кілемде жүзіңіз.

Бір сәт сағымға сенгім келеді.

Маңдайға тәтті мұң түседі

Ал сенің дауысың сұр романтикада күбірледі.

Мен өз-өзіме қуана айтамын – рұқсат, рұқсат, рұқсат

Бұл сұр шаш тыныштықты бұзады.

Мен сізге қуана айтамын - рұқсат етіңіз, рұқсат етіңіз,

Бұл сұр шаш тыныштықты бұзады.

Мен өзім үшін ертегі ойлап табамын

Менің бір ғана мүмкіндігім бар,

Сені алыстан сүю үшін

Сіздің сүйкімді романсыңызды тыңдаңыз.

Сиқырла мені, сиқырла мені

Жапырақтардың құлауына тұманды алып тастаңыз.

Бір сәт сағымға сенгім келеді,

Күзгі баққа жұмсақ кілемде жүзіңіз.