Романс "Спасибо" - Катерина Голицына

Ну, вот и первою порошей на землю выпала зима.

Скажи мне что-нибудь, хороший, а хочешь, я скажу сама.

Не для меня молчать игриво и презирая ложь и лесть,

Я говорю тебе «спасибо» за то, что был, за то, что есть.

Как будто в заговоре тайном, мы размыкать не станем рук.

Не дай нам, Господи, не дай нам больших разлук, больших разлук.

Нелёгок путь, судьба спесива, да, вот иной не предпочесть.

Я говорю тебе «спасибо» за то, что был, за то, что есть.

И всё, что знаю, что имею, я за любовь могу отдать,

Наверно, лучше всех умея: любить и ждать, любить и ждать.

И даже если мы смогли бы расстаться — почему, Бог весть,

Я лишь сказала бы «спасибо» за то, что был, за то, что есть.

Ал, қыс бірінші ұнтақ болып жерге түсті.

Маған бірдеңе айт, жақсы, ал егер қаласаң, мен өзім айтамын.

Өтірік пен мақтаншақтықты менсінбей, ойнап үндемей отыру маған жараспайды.

Мен саған қандай болғаның үшін, қандай болғаның үшін «рахмет» деймін.

Жасырын қастандық жасағандай, қолымызды ашпаймыз.

Бізге берме, Раббым, бізге үлкен бөліну, үлкен бөлу.

Жол оңай емес, тағдыр тәкаппар, иә, артықшылық жоқ.

Мен саған қандай болғаның үшін, қандай болғаның үшін «рахмет» деймін.

Мен білетін, менде бар нәрсенің бәрін мен махаббат үшін бере аламын,

Сүйуді және күтуді, сүюді және күтуді білу бәрінен де жақсы шығар.

Егер біз бөле алсақ та - неге, Құдай біледі,

Мен бар болғаным үшін, қолымдағы барым үшін «рахмет» дер едім.