Prisma - Zpu, Abram

Veo regimenes, veo tales de otros siglos en el nuevo,

orden mundial mido nuestro avanze es cero,

si no negativo,

veo esclavos asumidos,

ordas de humanos son enmudecidos testigos de su tiempo,

yo me detengo y os observo,

yo no soy mi chaqueta, mi casa, mi cuerpo,

yo soy la rafaga de viento que acaricia,

todo lugar por el que se desliza y limpia sus desquicios,

vivimos teatros,

uno desde un escenario otros desde un palco,

todos quieren la verdad pero nada es exacto,

realidad abstracta condicioanan nuestros actos,

yo soy el tacto,

yo no soy nada,

yo soy el que vive, llora, sonrie, el que indaga,

soy la plaga de palabras con sentido que esperabas,

la fuerza en tu nuca del agua bajo una cascada,

soy el karma, la llama,

justo cuando se apaga,

la voz de mi alma emana tinta en madrugadas,

lagrimas en laminas, sintesis de la calles,

fragmentos de un drama, Dios me dijo:"no me falles".

que va, ya ves Se

Мен режимдерді көремін, мен жаңадан басқа ғасырлардан көремін,

Мен біздің прогрессімізді өлшейтін әлемдік тәртіп нөлге тең,

теріс болмаса,

Мен болжалды құлдарды көремін,

Адамдар тобы өз заманының мылқау куәгерлері,

Мен тоқтап, саған қараймын,

Мен күртешем, үйім, денем емеспін,

Мен еркелейтін желмін,

Барлық жерде ол сырғанап, ластанған жерлерін тазартады,

Біз театрларда тұрамыз,

бірі сахнадан екіншісі қораптан,

Барлығы шындықты қалайды, бірақ ештеңе нақты емес,

дерексіз шындық біздің іс-әрекеттерімізді шарттайды,

Мен жанасумын

Мен ештеңе емеспін,

Өмір сүретін де, жылайтын да, күлетін де, сұрайтын да менмін.

Мен сен күткен мағыналы сөздердің обалымын,

сарқырама астындағы судың мойынындағы күш,

Мен кармамын, жалынмын,

ол өшкенде ғана,

Таң атқанда жанымның дауысы сия шығады,

парақтардағы көз жасы, көшелердің синтезі,

драманың үзінділері, Құдай маған: «Мені алдама» деді.

не болды, көріп тұрсың