В последнюю осень - Юрий Шевчук, ДДТ

В последнюю осень ни строчки, ни вздоха,

Последние песни осыпались летом.

Прощальным костром догорает эпоха,

И мы наблюдаем за тенью и светом.

В последнюю осень.

В последнюю осень.

Осенняя буря шутя разметала

Все то, что душило нас пыльною ночью.

Все то, что дарило, играло, мерцало

Осиновым ветром разорвано в клочья.

В последнюю осень.

В последнюю осень.

Ах, Александр Сергеевич, милый,

Ну, что же вы нам ничего не сказали

О том, как держали, искали, любили,

О том, что в последнюю осень вы знали.

В последнюю осень.

В последнюю осень.

Голодное море шипя поглотило,

Осеннее солнце, и за облаками

Вы больше не вспомните то, что здесь было,

И пыльной травы не коснетесь руками.

Уходят в последнюю осень поэты,

И их не вернуть - заколочены ставни.

Остались дожди и замерзшее лето,

Осталась любовь и ожившие камни.

В последнюю осень.

В последнюю осень.

В последнюю осень.

В последнюю осень.

В последнюю осень.

Өткен күзде сап емес, күрсіну емес,

Соңғы әндер жазда күйреді.

Қоштасу отымен сөнеді дәуір,

Ал біз көлеңке мен жарықты көреміз.

Өткен күзде

Өткен күзде

Күзгі боран әзілдей тарап кетті

Мұның бәрі бізді шаңды түнде тұншықтырды.

Мұның бәрі берді, ойнады, жыпылықтады

Төменгі жел.

Өткен күзде

Өткен күзде

О, Александр Сергеевич, қымбаттым,

Неге бізге айтпадың?

Олардың қалай ұстағаны, іздегені, сүйгені туралы,

Өткен күзде білгендеріңіз туралы.

Өткен күзде

Өткен күзде

Аш теңіз ысқырып жұтты,

Күзгі күн және бұлттардың арғы жағында

Мұнда не болғанын енді есіңе түсірмейсің,

Ал шаң басқан шөпті қолыңызбен ұстамаңыз.

Өткен күзде ақындар кетеді,

Және оларды қайтару мүмкін емес - жапқыштар тақтайшамен жабылған.

Жаңбыр мен аязды жаз қалды

Махаббат қалды және тастар қайта тірілді.

Өткен күзде

Өткен күзде

Өткен күзде

Өткен күзде

Өткен күзде