Дождь - Юрий Шевчук, ДДТ

Дождь, звонкой пеленой наполнил небо майский дождь.

Гром, прогремел по крышам, распугал всех кошек гром.

Я открыл окно, и веселый ветер разметал все на столе —

Глупые стихи, что писал я в душной и унылой пустоте

Грянул майский гром, и веселье бурною, пьянящею волной

Окатило.

Эй, вставай-ка и попрыгай вслед за мной!

Выходи во двор и по лужам бегай хоть до самого утра!

Посмотри, как носится смешная и святая детвора!

Капли на лице — это просто дождь, а может — плачу это я.

Дождь очистил все, и душа, захлюпав, вдруг размокла у меня.

Потекла ручьем прочь из дома к солнечным, некошеным лугам,

Превратившись в пар, с ветром полетела к неизведанным мирам.

И представил я: город наводнился вдруг веселыми людьми,

Вышли все под дождь, хором что-то пели, и плясали, черт возьми.

Позабыв про стыд и опасность после с осложненьем заболеть,

Люди под дождем, как салют, встречали гром — весенний первый гром.

Жаңбыр, мамыр жаңбыры аспанды шырылдаған пердеге толтырды.

Төбелерде күн күркіреп, найзағай барлық мысықтарды қорқытты.

Мен терезені аштым, көңілді жел үстелдегі барлық нәрсені шашыратып жіберді -

Тұңғиық, тұнық қуыста жазған ақымақ өлеңдерім

Мамырдың күркіреуі, дауылды, мастық толқында қызық

Ызаланған.

Ей, тұр да артымнан секір!

Аулаға шығып, таң атқанша шалшық арқылы жүгір!

Қараңдаршы, қандай көңілді және қасиетті балалар жүгіріп жүр!

Бетке тамшылар - бұл жай жаңбыр, мүмкін жылап жатқан мен шығармын.

Жаңбыр бәрін тазартты, ал менің жаным кенет дымқыл болды.

Ол үйден алыс, күн шуақты, шабынбаған шалғындарға ағып жатты,

Буға айналып, Желмен бірге ұшты белгісіз дүниелерге.

Мен елестеттім: қала кенет көңілді адамдарға толып кетті,

Барлығы жаңбырға шығып, бірдеңелерді қосыла айтып, биледі, қарғыс атсын.

Асқынумен ауырғаннан кейін ұят пен қауіпті ұмыту,

Жаңбырда адамдар отшашу сияқты күн күркіреуін - көктемнің алғашқы күн күркіреуін қарсы алды.