Богомол - Ю-Питер

Однажды из гавани порта Мотрилл

Отправлялся в родные края белоснежный фрегат

Уносящий на борту печальную девушку

Бывшую в трауре и слезах

Навстречу им держал путь угрюмый корабль

В трюме которого был заключен

Опасный преступник — сеньор убийца и вор

Убийца и дева лишь на мгновенье

Скрестили свои обречённые взгляды

И их судьбы казалось навсегда разошлись

В водных просторах океана

С тех пор по ночам к деве стал приходить богомол

безмолвный как тень

Он тихо входил и молча стоял

Подбирая простые слова

Убийца и дева друг друга нашли

У судьбоносной реки

Убийца сидел на пустом берегу

И считал на воде круги

Он зарядил пистолет и сказал

Хорошо когда цель далека

Настолько что чувствуешь кончик ствола

За тысячу миль от себя

А дева ответила: «Да хорошо

Что солнце от нас высоко

И сбросила камень с души

Под ноги злодею-врагу

У девы на платье сидел богомол

Неподвижный как изумруд

Он так и не смог подобрать нужных слов

И не смог ничего сказать

Бір күні Мотриль портының айлағынан

Қардай аппақ фрегат туған жерге аттанды

Бортта мұңды қызды алып бара жатыр

Қайғы мен көз жасында бұрынғы

Көңілсіз кеме оларға қарай жол тартты

Ол түрмеде отырды

Қауіпті қылмыскер - аға өлтіруші және ұры

Бір сәтке өлтіруші мен қыз

Олардың қиян-кескі көзқарастарын кесіп өтті

Ал олардың тағдырлары біржола айырылысқандай болды

Мұхит кеңістігінде

Содан бері мантылар қызға түнде келе бастады

көлеңкедей үнсіз

Үнсіз ішке кіріп, үнсіз тұрды

Қарапайым сөздерді таңдау

Қанішер мен қыз бір-бірін тапты

Тағдырлы өзеннің жағасында

Өлтіруші бос жағада отырған

Ал судағы шеңберлерді санады

Ол мылтықты оқтап, айтты

Мақсат алыс болса жақсы

Бөшкенің ұшын сезетіні сонша

Мың миль қашықтықта

Ал қыз: «Иә, жақсы

Күннің бізден биік екенін

Және жанымнан тас лақтырды

Жау жаудың табанының астында

Қыздың көйлегіне манты отырды

Изумруд сияқты қозғалыссыз

Ол дұрыс сөздерді таба алмады

Ал мен ештеңе айта алмадым