Диво - Воплі Відоплясова

Диво, моя мила, ти є,

Серце студеніє твоє.

Крила, cвої крила згорну,

Тихі слова тобі зроню.

Млою студеною ляже небокрай,

Іграй!

Грай!

Душі моїй струни знемога забирай,

Украй!

Край!

Темно, темно в лісі, аж жах,

Там десь дух чутливий витав.

Незбагненним чином загорну у гай,

У гай!

Гай!

Непомітним рухом до тебе підступлю,

Заведу розмову, очами поведу.

Заворожу тебе, моя мила,

У хащі-нетрі затягну,

І все!

Там лісні загони невидимих істот,

Зграї партизанів, шиншила і єнот.

Вийшли вони усі подивитися,

Що у нас тут з тобою коїться,

Постояли, поглузували

І розбіглись по ярах.

Сумна та зимна

Діва крижана,

Меланхолійна

Снігуронька.

Тебе обійму,

Ніжно розпалю,

Люблю, люблю, люблю,

Розтоплю.

Ғажайып, қымбаттым, сен,

Жүрегің суық.

Қанаттар, қанаттарыңды бүктеп,

Мен сізге тыныш сөздер айтамын.

Аспан суық болады,

Ойна!

Ойна!

Шаршағандықтан жанымның жіптерін алшы,

Өте керемет!

Жер!

Қараңғы, орманда қараңғы, қорқынышты,

Бір жерде сезімтал рух қалықтады.

Түсініксіз оранған тоғайға,

Тоғайда!

Гроув!

Мен саған көрінбейтін қимылмен жақындаймын,

Әңгіме бастаймын, көзіммен жетелеймін.

Мен сені сиқырлаймын, қымбаттым,

Қалың тоғайда кідіремін,

Және бұл бәрі!

Көрінбейтін тіршілік иелерінің орман отрядтары бар,

Партизандар, шиншиллалар мен ракондар тобы.

Барлығы көруге шықты

Мұнда не болып жатыр саған,

Олар тұрды, мазақ етті

Және олар сайларды аралай жүгірді.

Қайғылы және қыс

Мұздың қызы,

Меланхолия

Ақшақар.

мен сені құшақтаймын

Ақырын жанып,

Махаббат, махаббат, махаббат,

мен ерітемін.