Ждёт она меня - Виталий Аксёнов

Ждёт она меня, ждёт,

Да и я то не стальной.

Поезд мчит меня вперёд,

Скоро уж перрон родной.

Скоро уж обнимемся,

И взлетим под небеса,

Льётся песней голос твой,

Льётся всё: «Привет, родной».

Ждёт она меня, ждёт,

Поддержи её, Господь,

Что теперь мне снег, лёд,

Ждёт она меня, ждёт,

У неё огонь в глаз,

У неё тепло в руках,

Ну, как же без неё мне,

Ну, как же не лететь к тебе.

У неё в глазах моря,

У неё в руках поля,

Ну, как же без неё мне,

Ну, как же не лететь к тебе.

Ждёт она меня, ждёт,

Это ли не чудеса.

Забивали год в год,

Схоронили небеса.

А кто ж меня счастливее,

Я вновь её по имени

Назову, ведь ты со мной,

И в мире нет такой другой.

Звенят кузнечики в полях моих,

Играют скрипки только для двоих,

И счастье с улицы на улицу,

Лишь только к нашему крыльцу.

Ол мені күтуде, күтуде

Иә, мен болаттан жасалған емеспін.

Пойыз мені алға апарады

Жақында платформа қымбат болады.

Жақында құшақтасамыз

Ал біз аспанға ұшамыз,

Даусыңыз ән салады,

Бәрі төгіліп жатыр: «Сәлем, қымбаттым».

Ол мені күтуде, күтуде

Раббысын қолда

Енді мен үшін қар, мұз деген не,

Ол мені күтуде, күтуде

Оның көзінде от бар

Қолында жылу бар,

Онсыз қалай істеймін,

Неге саған ұшпасқа.

Оның көзінде теңіз бар,

Оның қолында егістіктері бар,

Онсыз қалай істеймін,

Неге саған ұшпасқа.

Ол мені күтуде, күтуде

Ғажайыптар емес пе.

Олар жылдан жылға ұпай жинады,

Аспан жерленген.

Ал менен кім бақытты

Мен оның атымен тағы

Мен шақырамын, өйткені сен менімен біргесің,

Ал әлемде оған ұқсайтын ешкім жоқ.

Егісімде шегірткелер шырылдауда,

Скрипка тек екіге ғана ойнайды

Көшеден көшеге бақыт,

Тек біздің подъезде.