Дороги - Виталий Аксёнов

С добрым утром, город мой, пробуждайся.

День, денек, славным быть обещал.

Я с ноги, той, что надо поднялся.

Не разлил, не разбил, не упал.

Вот, и принимай настрой, город мой.

Вот, и подыши теплом, мой родной.

Сегодня я хочу пойти погулять.

Сегодня я готов идти — вспоминать.

Проведи меня по закоулкам,

Где молва с утра до утра,

Где вручили нам и то и это.

И будь здоров, на все четыре ветра.

И вот они дороги, дороги, дороги — ветры-кнуты.

И вот они тревоги, тревоги, тревоги — сомненья-кроты.

Петли, засады, лавасы, привады, солонцы для меня.

Вот только занозой сидит в вас улыбка моя.

Вот только занозой сидит в вас улыбка моя.

Здесь прямо — город мой, и направо

Вдоль железной дороги пойдем.

Мое детство давно здесь бросало

Уголек в паровозный котел.

Ой, да, нелегким, хлебушек был.

Сон без задних ног и без сил.

Ребята-волчата, когти-клыки.

Ребята-южата, иглы-ножи…

Входили в эту жизнь с таким оскалом.

Цепляли все, карабкались по скалам.

Теперь из них, хоть гвозди, хоть крюки.

И друг такой надежен со спины.

И вот они дороги, дороги, дороги — ветры-кнуты.

И вот они пороги, пороги, пороги — сомненья-кроты.

Петли, засады, лавасы, привады, солонцы для меня.

Вот только занозой сидит в вас улыбка моя.

Вот только занозой сидит в вас улыбка моя.

И вот они дороги, дороги, дороги — травы-пески.

И вот они пороги, пороги, пороги — камни-тиски.

Закидки, арканы, сети, капканы, гарпуны на меня.

Вот только занозой сидит в вас улыбка моя.

Вот только занозой сидит в вас улыбка моя.

Қайырлы таң, қалам, оян.

Күн, күн, даңқты болуға уәде берді.

Мен аяғымнан тұрдым, болуы керек.

Төгілмеді, сынбады, құламады.

Міне, көңіл-күйді көтер, менің қалам.

Міне, жылылықпен дем ал, қымбаттым.

Бүгін мен серуендеуге барғым келеді.

Бүгін мен баруға дайынмын - еске алуға.

Мені артқы көшелермен өткізіңіз

Таңнан таңға дейін өсек қайда,

Олар бізге мынаны, ананы қайда берді.

Сау бол, төрт құбыла.

Ал міне, олар жолдар, жолдар, жолдар - жел қамшылары.

Ал мұнда олар уайымдар, уайымдар, уайымдар - моль-күмәндер.

Мен үшін ілмектер, буксирлер, лавалар, жемдер, тұз жалаптар.

Менің күлімсірегенім саған тікен сияқты.

Менің күлімсірегенім саған тікен сияқты.

Дәл осы жерде менің қалам, оң жақта

Темір жол бойымен жүрейік.

Менің балалық шағым осында өтті

Локомотив қазандығындағы көмір.

О, иә, нан оңай болған жоқ.

Артқы аяқсыз және күшсіз ұйықтаңыз.

Жігіттер-қасқырлар, тырнақтар-азулар.

Жігіттер-южата, инелер-пышақтар ...

Олар бұл өмірге сондай күлімсіреп кірді.

Олар бәріне жабысты, жартасқа шықты.

Енді олардың, кем дегенде, шегелер, кем дегенде, ілгектер.

Ал ондай дос арқадан сенімді.

Ал міне, олар жолдар, жолдар, жолдар - жел қамшылары.

Ал мұнда олар табалдырықтар, табалдырықтар, табалдырықтар – моль-күмәндер.

Мен үшін ілмектер, буксирлер, лавалар, жемдер, тұз жалаптар.

Менің күлімсірегенім саған тікен сияқты.

Менің күлімсірегенім саған тікен сияқты.

Ал мұнда олар жолдар, жолдар, жолдар - шөп-құмдар.

Ал мұнда олар табалдырықтар, босағалар, босағалар – төбе тастары.

Закики, лассо, торлар, қақпандар, менде гарпундар.

Менің күлімсірегенім саған тікен сияқты.

Менің күлімсірегенім саған тікен сияқты.