Не то время (Место) - Vanich

Я!

Не на проходной, в мою душу не залезешь так просто.

Ты мне кто?

Не брать моих слёз, не брать моего смеха.

Я закрылся, спрятался от ваших меркантильных глаз.

В них вижу только доллары, только евро.

Мои нервы в Гордиев узел развязать, разорвать, разрубить.

Как?

Чем?

Просто научите меня любить крепко, слепо,

Всей душой своей нелепой, дешёвой, но гордой.

Всё равно, чувствую что-то не то:

Не то время, не то место, нето упал, нето заблудился.

Илюха похоже напился.

Ну что ж, раз решил, что за темных, так будь этого достоин.

Зашить карманы, закрыть глаза

Ипусть они тогда попробуют залезть в меня.

Я не пал, я не пан, я не баран, и люди ненавидят,

А я просто люблю ворон.

Чёрных, с черными крыльями на мокрых ветках.

В тёмных мыслях своих сажают людей в клетки,

Рвут на части, выкалывают глаза,

Но вся агрессия, она возвратится назад.

И не станет их в городе, а белая ворона,

Она превратится в простого голубя.

Так и дальше, мокрыми ветками по лицу…

Так и дальше, мокрыми ветками по лицу…

Так и дальше, мокрыми ветками по лицу.

Не понятно, то ли осень, то ли весна?

Именно за это я люблю лето и зиму,

Что всегда ясно — там холодно, там тепло.

Верил, но всё равно рвал на кусочки

Письма, открытки, валентинки, сердечки.

Не понимая, не желая влюбиться,

Знакомился и не обращал внимания на лица.

Наверное, так и боролся со злым Вавилоном

И тут же становился им для другого.

Это напоминает мне любовь с надувной любовью,

Как-будто все мысли в голове заменили кровью.

«Не хочу!

— иногда кричу, — Достаточно!

Все в очередь, нет больше мочи!»

Но, похоже, нужно кричать в нужное время,

в нужном месте и всем вместе.

мен!

Бақылау бекетінде емес, сен менің жаныма оңай енбейсің.

Сен маған кімсің?

Көз жасымды алма, күлкімді алма.

Мен өзімді жауып, сенің материалистік көздеріңнен жасырдым.

Мен олардан тек долларды ғана көремін, тек евро.

Шешіңіз, жыртыңыз, жүйкелерімді Гордиан түйініне айналдырыңыз.

Қалай?

Қалай?

Тек маған қатты, соқыр сүюді үйретіңіз

Бар жан-тәнімен, күлкілі, арзан, бірақ мақтаншақ.

Қалай болғанда да, мен бірдеңе дұрыс емес деп ойлаймын:

Қате уақыт, қате орын, бір жерге құлап, адасып қалды.

Илюха мас сияқты.

Қараңғылардың не екенін шешкеннен кейін, оған лайық болыңыз.

Қалтаңызды жабыңыз, көзіңізді жабыңыз

Олар маған кіруге тырыссын.

Мен құлаған жоқпын, мен пан емеспін, мен қой емеспін, ал адамдар жек көреді

Ал мен қарғаларды жақсы көремін.

Қара, дымқыл бұтақтарда қара қанаттары бар.

Қараңғы ойларында олар адамдарды торға отырғызады,

Көзді жұлып, ойып,

Бірақ барлық агрессия, ол қайта оралады.

Олар қалада емес, ақ қарға болады,

Ол қарапайым көгершінге айналады.

Бетіндегі дымқыл бұтақтармен ...

Бетіндегі дымқыл бұтақтармен ...

Бетіндегі дымқыл бұтақтармен және т.б.

Күз бе, көктем бе, белгісіз?

Сондықтан мен жаз бен қысты жақсы көремін,

Әрқашан анық көрінетіні ол жақта суық, ол жерде жылы.

Мен сендім, бірақ бәрібір жұлып алдым

Хаттар, ашық хаттар, валентиндер, жүректер.

Түсінбеу, ғашық болғысы келмеу,

Танысып, жүзіне мән бермедім.

Зұлым Вавилонмен осылай соғысқан шығар

Және бірден басқасына айналды.

Бұл маған үрлемелі махаббатпен махаббатты еске түсіреді

Басымдағы барлық ойлар қанмен алмастырылғандай болды.

«Қаламаймын!

- деп кейде айқайлаймын, - Жетер!

Кезекте тұрғандардың бәрі, енді несеп жоқ!».

Бірақ керек кезде айқайлау керек сияқты

дұрыс жерде және барлығы бірге.