Ямщик, не гони лошадей - Валентина Пономарёва

Как грустно, туманно кругом,

Тосклив, безотраден мой путь,

А прошлое кажется сном,

Томит наболевшую грудь.

Ямщик, не гони лошадей,

Мне некуда больше спешить,

Мне некого больше любить,

Ямщик, не гони лошадей.

Как жажду средь мрачных равнин,

Измену забыть и любовь,

Но память, мой злой властелин,

Всё будит минувшее вновь.

Ямщик, не гони лошадей,

Мне некуда больше спешить,

Мне некого больше любить,

Ямщик, не гони лошадей.

Всё было лишь ложь и обман,

Прощай и мечты, и покой,

А боль незакрывшихся ран

Останется вечно со мной.

Ямщик, не гони лошадей,

Мне некуда больше спешить,

Мне некого больше любить,

Ямщик, не гони лошадей.

Айнала қандай қайғылы, тұман,

Қайғылы, үмітсіз жолым,

Ал өткен күн арман сияқты көрінеді

Кеудедегі ауырсыну.

Жаттықтырушы, ат айдама,

Менің асығар жерім жоқ

Менің басқа сүйетін адамым жоқ

Бапкер, аттарды айдама.

Мұңды жазықтар арасында шөлдегенімде,

Өзгеріс пен махаббатты ұмытыңыз

Бірақ естелік, зұлым мырзам,

Бәрі өткенді қайта оятады.

Жаттықтырушы, ат айдама,

Менің асығар жерім жоқ

Менің басқа сүйетін адамым жоқ

Бапкер, аттарды айдама.

Барлығы өтірік пен өтірік болды

Арман мен тыныштықпен қоштасу,

Және жабылмаған жаралардың ауыруы

Менімен мәңгі қалады.

Жаттықтырушы, ат айдама,

Менің асығар жерім жоқ

Менің басқа сүйетін адамым жоқ

Бапкер, аттарды айдама.