Когда в предчувствии разлуки - Валентина Пономарёва

Когда в предчувствии разлуки

Мне нежно голос Ваш звучал,

Когда, смеясь, я Ваши руки

В своих руках отогревал,

Когда дорога светлой далью

Меня манила из глуши,

Я Вашей тайною печалью

Гордился в глубине души.

Перед непризнанной любовью

Я весел был в прощальный час.

Но, Боже мой, с какою болью

Тогда очнулся я без Вас.

Какими тягостными снами

Вы мой нарушили покой.

Все недосказанное Вами

И недослушанное мной.

Қоштасуды күткенде

Сенің дауысың маған жұмсақ естілді,

Күлгенде мен сенің қолыңмын

Ол қолында жылыды,

Жол ашық болған кезде

Мені айдаладан шақырды,

Мен сенің құпия мұңыңмын

Жан дүниемнің түбінде мақтандым.

Танылмаған махаббат алдында

Қоштасу сағатында көңілді болдым.

Бірақ, Құдай-ау, қандай азаппен

Сосын сенсіз ояндым.

Қандай ауыр армандар

Сен менің тыныштығымды бұздың.

Сіз айтпағанның бәрі

Және мен естімеген.