Навсегда - Утро в тебе

Мне кажется, что мы уснули

В одной постели под названием Земля.

И что нас просто обманули,

Когда мы в жертву принесли себя.

Что мы лишились высших целей

И позабыли, кто мы и зачем,

Что мы уходим с авансцены

Под дикий грохот падающих стен –

Навсегда.

Мне кажется, остыло пламя

В горячих домнах человеческих сердец.

И что мы бросили то знамя,

Которое давало право жить нам здесь.

Уже не надо быть солдатом,

Чтоб быть убитым пулей на войне.

Скажи мне, где лежат ребята,

Что завещали жизнь прожить тебе и мне –

Навсегда.

Менің ойымша, біз ұйықтап қалдық

Жер деп аталатын бір төсекте.

Және біз жай ғана алдандық

Біз өзімізді құрбан еткен кезде.

Біздің биік мақсаттарымыздан айырылғанымыз

Біз кім екенімізді және неге екенімізді ұмыттық,

біз сахнадан кетеміз

Құлаған қабырғалардың жабайы гуілінің астында -

Мәңгілікке.

Меніңше, жалын суыған сияқты

Адам жүрегінің ыстық домна пештерінде.

Және бұл баннерді біз лақтырдық

Бұл бізге осында тұруға құқық берді.

Енді солдат болудың қажеті жоқ

Соғыста оқтан қаза болу.

Жігіттердің қайда жатқанын айт

Бұл сізге және маған өмір сүруді өсиет етті -

Мәңгілікке.