На ближайшем космодроме - Утро в тебе

Наша Земля — слишком тесная планета,

Всего для всех здесь точно нету

Карла Маркса плохо читали

Не грызли гранит, берегли эмали

Поверить в себя — стереть границы,

Ведь все мы можем летать подобно птицам

Но на банкноты разменяны крылья

И мы продолжаем дышать земной пылью

Все люди слепы — они не видят

Неба, звёзд и Луны.

И ненавидят,

Что их толкают вперёд, к совершенству

А небо ждёт — стучится в сердце!

Улечу я в космос, улечу я в космос,

Дом построю на Луне

Никаких вопросов, никаких вопросов,

Никаких сомнений нет

На ближайшем космодроме,

На попутной ракете,

В небо поднимусь

И в спину дует ветер

Сквозь холодные тучи,

Наполненные грозами,

Улечу вслед за светом,

Улечу вслед за звёздами

Біздің Жер тым кішкентай планета

Мұнда бәрі үшін ештеңе жоқ

Карл Марксті нашар оқыды

Гранитті кемірмеңіз, эмальға қамқорлық жасаңыз

Өзіңізге сеніңіз - шекараларды жойыңыз,

Өйткені біз бәріміз құстар сияқты ұша аламыз

Бірақ қанаттар банкноттарға ауыстырылады

Ал біз жердің шаңымен дем аламыз

Барлық адамдар соқыр - олар көрмейді

Аспан, жұлдыздар және ай.

Және олар жек көреді

Оларды алға, кемелдікке итермелейтін нәрсе

Ал аспан күтіп тұр – жүректі қағып тұр!

Мен ғарышқа ұшамын, мен ғарышқа ұшамын

Айға үй саламын

Сұрақтар жоқ, сұрақтар жоқ

Күмән жоқ

Ең жақын ғарыш айлағында,

Өтіп бара жатқан ракетада

Мен көкке көтерілемін

Ал жел менің арқамнан соғады

Суық бұлттар арқылы

Найзағайға толы

Мен жарыққа еремін

Мен жұлдыздардың соңынан еремін