ЗМД - Trilogy Soldiers

Запрети Мне Дышать, но оставь Зрение:

Взгляд потухнет последним, чуть став острее.

Встало время, небо прозрачно и вязко

"Всё, пора" - и веки попращаются ласково.

Забери последнее, там не имеет свойств,

Всё, что копил годами, будто растопленный воск.

Стынет материя, освобождая дух -

Это последняя смена на пограничном посту.

Запрети мне дышать, но оставь Слух:

Слушать замедление жизни, угасающий стук.

Голос куда-то зовёт, за горизонты сознания

Упавшие смыслы моментально расстаяли.

Ментальные свайи вибрации тонкие

Вторит Вселенная вся мелодии в тон тебе.

Опустошён сосуд, но снова будет заполнен,

Бесконечную линию оставив на мониторе.

Запрети Мне Дышать, думать и быть "Кем-то",

Верни меня домой в бесформенное и бессмертное.

Маленькой каплей в океане опыта

Я помню, как впервые плакал и давился хохотом.

Мало просто осозновать свою причастность,

Мало почувствовать себя живым и жить счастливо.

Словно тихий свидетель вне Тела и Разума

Я вижу как из одного рождается многое разом.

Как можно описать словами Бесконечное?

Как можно всё понять, если мысли беспечны?

Качается маятник от печали к радости -

"Тик-так, тик-так" - ни тоски, ни жалости.

Тело не чувствует боли, границ более нет,

Как нет соли поверх век.

Ломая все барьеры на пути к вещему лету,

Снова пытаюсь дышать, думать и быть "Кем-то".

На последних секундах, у конечной точки,

Перед сменой декораций на пути к источнику,

Запрети Мне Дышать, но я уже всё сделал

И прочувстовал Мир своим земным телом,

Пальцами ощущал касание глади воды

И прекрасно запомнил как был молодым,

А теперь улыбаюсь, ловя предсмертный ступор,

Но ничего не закончится после крайнего стука.

Материя метафорично станет волнами вмиг,

Средь вибраций Духа будет неважен мой лик.

Абсолютной Истины сияние не колыхнёт моё спокойствие,

Память об относительных знаниях.

Нет переживаний, нет эмоций и чувств,

Тишь Единого сменит человечьи безумства.

Внутри сознания нетленного,

Обретя покой и растворившись, Я стану Вселенной.

Маған тыныс алуға тыйым сал, бірақ көруді қалдыр:

Көрініс ең соңғы болып, сәл өткір болады.

Уақыт келді, аспан мөлдір, тұтқыр

«Болды, уақыт болды» - деп, қабақтар еркелеп амандасады.

Соңғысын ал, оның қасиеті жоқ,

Жылдар бойы жинағанымның бәрі балқыған балауыз сияқты.

Материя қатып, рухты босатады -

Бұл шекара бекетіндегі соңғы ауысым.

Маған тыныс алуға тыйым сал, бірақ қауесетті қалдыр:

Тыңдаңыз өмірдің баяулағанын, сөнген қағысты.

Дауыс әлдебір жерде, сана көкжиегінен тыс шақырып жатыр

Құлаған мағыналар лезде ериді.

Дірілдің психикалық үйінділері нәзік

Ғалам сізбен үндескен барлық әуендерді жаңғыртады.

Ыдыс бос, бірақ қайтадан толтырылады,

Мониторда шексіз сызық қалдыру.

Маған тыныс алуға, ойлауға және «біреу» болуға тыйым сал

Мені үйге, пішінсіз және өлмейтінге апарыңыз.

Тәжірибе мұхитындағы кішкене тамшы

Алғаш жылап, күлгенім тұншығып қалған кезім есімде.

Сіздің қатысуыңызды түсіну жеткіліксіз,

Тірі сезіну және бақытты өмір сүру жеткіліксіз.

Дене мен ақылдан шыққан үнсіз куәгер сияқты

Бірден қанша адам туатынын көріп тұрмын.

Шексіздікті сөзбен қалай сипаттауға болады?

Ойлар бейқам болса, бәрін қалай түсінуге болады?

Маятник қайғыдан қуанышқа ауысады -

«Тоқ, тоқпақ» – аңсау, аяу жоқ.

Дене ауырсынуды сезбейді, енді шекара жоқ

Өйткені қабақтың үстінде тұз жоқ.

Пайғамбарлық жазға барар жолдағы барлық кедергілерді бұзып,

Тыныс алып, ойлануға және қайтадан «Біреу» болуға тырысу.

Соңғы секундтарда, соңғы нүктеде,

Көзге барар жолда декорацияны өзгертпес бұрын,

Маған тыныс алуға тыйым сал, бірақ мен бәрін жасадым

Мен дүниені жердегі денеммен сезіндім,

Мен саусақтарыммен су бетінің жанасуын сездім

Ал жас кезім жақсы есімде,

Ал енді мен күлемін, өлім аузында,

Бірақ соңғы соққыдан кейін ештеңе бітпейді.

Материя әп-сәтте метафоралық толқынға айналады,

Рухтың тербелістерінің ішінде менің бетім маңызды емес болады.

Абсолюттік шындықтың нұры тыныштығымды шайқалтпайды,

Салыстырмалы білімді есте сақтау.

Ешқандай тәжірибе, эмоциялар мен сезімдер жоқ,

Бірдің үнсіздігі адамның ақымақтығын ауыстырады.

Шірімейтін сананың ішінде,

Тыныштық тауып, ыдырап, Мен Ғаламға айналамын.