Шесть единиц - Trilogy Soldiers

Моя Трилогия не спит.

В том же бешеном ритме выбранной цели следуя,

Хладнокровно вслед машу рукой этому лету я,

Дабы не быть потерянным среди разломанных чувств,

Прощаюсь коротко, живу, чему-то снова учусь.

За осенью промозглой новый виток событий,

Заботами и делами серые будни насытит,

Тонкой нитью тоска сквозь жизнь в суете города,

Что-то внутри живёт лишь за поднятым воротом.

Бросаясь в рутину, выхватив самой жести,

Сделав новый вдох, чувствую рядом весь мир,

И он дышит со мной в унисон, в том же ритме,

Вслед за мной бежит уверенно по лезвию бритвы.

За холодный горизонт зайдёт горячее Солнце,

Завтра снова восход встречает социум.

Поиск себя увенчает новый виток побед,

И на поле огня я снова оставляю свой след.

Неважно: вчера, сегодня или завтра,

Круговорот событий вьётся с тем же азартом,

Рушится мир, и дождь проникает в этот бит,

Но мы идём дальше, моя Трилогия не спит!

Неважно: вчера, сегодня или завтра,

Круговорот событий вьётся с тем же азартом,

Рушится мир, и дождь проникает в этот бит,

Но мы идём дальше, Трилогия не спит!

На репит этот бит, наверное, раз сотый,

Ты кричишь, я молчу, думая, кто я и кто ты.

Среди вереницы мёртвых фраз в нас огонь погас,

Цветы завяли, об стену вдребезги ваза!

С ней меня осень заносит в тупик, пора проститься.

Четверть века под серым небом столицы.

На дате шесть единиц соберёт разбросанных по карте,

За усилия вчерашние сегодня платят!

Не спит Трилогия моя, частями угасая.

Там где мертва любовь, вера-надежда пылает,

Ныряю в море градусов, но айсберг мой не тает,

Уходя, чувствую так нужно, верно ли, не знаю.

Опыт юности или каяться в старости,

И как бы ни было там, спасибо и прости,

Пакую боль в шестнадцать строк поверх гитарных рифов,

Дальше, очередной раз бросив себе вызов.

Неважно: вчера, сегодня или завтра,

Круговорот событий вьётся с тем же азартом,

Рушится мир, и дождь проникает в этот бит,

Но мы идём дальше, моя Трилогия не спит!

Неважно: вчера, сегодня или завтра,

Круговорот событий вьётся с тем же азартом,

Рушится мир, и дождь проникает в этот бит,

Но мы идём дальше, Трилогия не спит!

Эта осень диктует стать нарочито серьёзным,

Намекая на возраст, крушит вдребезги грёзы.

А у меня рифма и проза, мир совсем не познан,

Учусь разгадывать шифры, что посылают мне звёзды.

Жёлтые слёзы роняют поредевшие кроны,

Засыпают фонтаны, город погружается в кому,

И мы едва знакомы, но едины в мечтах,

Работа начата, я посылаю строки в наш чат.

Трилогия не спит, и уже нет расстояний,

Грани стираются в пыль, и сны становятся явью.

Мелкой рябью на сердце остатки прошлых волнений,

Осень сочится вовнутрь, что-то меняя во мне.

Даст бог мудрости здесь, на моих перекрёстках,

В опору светлые взгляды там, где опасно и скользко.

Снова уверенный шаг навстречу новым высотам,

Я покидаю прошлое, оставив свой сон там.

Неважно: вчера, сегодня или завтра,

Круговорот событий вьётся с тем же азартом,

Рушится мир, и дождь проникает в этот бит,

Но мы идём дальше, моя Трилогия не спит!

Неважно: вчера, сегодня или завтра,

Круговорот событий вьётся с тем же азартом,

Рушится мир, и дождь проникает в этот бит,

Но мы идём дальше, Трилогия не спит!

Тридцатая осень медленно проникает в бит,

Голос тихо сипит, солнце спит,

Переменам не потушить желание жить,

Осколками стекла в моей груди вчерашний день ещё хрустит.

Посылаю всю боль, встаю, делаю вдох,

Истошным криком из сердца вырвутся Дьявол и Бог.

Веки сжимая, прижимая ладони к ушам,

Спотыкаюсь, пытаюсь понять, кто я сам.

Фасады зданий тянутся к небесам, сливаясь с тучами,

Втрое Я внутри опять твердит: неудачи к лучшему.

Но едкое чувство вины в осенних лужах

Разъедает белые кросы и почерневшую душу.

Застуженный город кашляет вязкой мокротой,

Вот она, сгустками в метро движется на работу.

Мой отряд несёт потери, но шаги быстрее,

Навстречу новым победам и самым дальним целям.

Неважно: вчера, сегодня или завтра,

Круговорот событий вьётся с тем же азартом,

Рушится мир, и дождь проникает в этот бит,

Но мы идём дальше, моя Трилогия не спит!

Неважно: вчера, сегодня или завтра,

Круговорот событий вьётся с тем же азартом,

Рушится мир, и дождь проникает в этот бит,

Менің трилогиям ұйықтамайды.

Таңдалған мақсаттың сол құтырған ырғағымен,

Осы жаздан кейін мен қолымды бұлғадым,

Үзілген сезімдер арасында адаспау үшін,

Мен қысқаша қоштасамын, өмір сүремін, тағы бір нәрсені үйренемін.

Қараңғы күздің артында оқиғалардың жаңа кезеңі,

Уайымдар мен істер сұр күнделікті өмірді қанықтырады,

Қаланың күйбең тіршілігін аңсаған жіңішке жіп,

Ішінде бірдеңе көтерілген қақпаның артында ғана тұрады.

Күн тәртібіне асығып, қаңылтырды тартып алу,

Жаңа тыныс алып, мен жақын жерде бүкіл әлемді сезінемін,

Ол менімен бірге, бір ырғақта дем алады,

Артымнан ұстараның жиегіне сенімді жүгіреді.

Ыстық күн суық көкжиектің артына батады,

Ертең тағы да таңның атысы қоғаммен кездеседі.

Өзіңді іздеу жеңістердің жаңа раундына айналады,

Ал от даласында тағы да өз ізімді қалдырамын.

Кеше, бүгін немесе ертең маңызды емес

Оқиғалар тізбегі сол құштарлықпен өрбиді,

Әлем құлдырап, жаңбыр осы ырғаққа түседі

Бірақ біз әрі қарай жүреміз, менің трилогиям ұйықтамайды!

Кеше, бүгін немесе ертең маңызды емес

Оқиғалар тізбегі сол құштарлықпен өрбиді,

Әлем құлдырап, жаңбыр осы ырғаққа түседі

Бірақ біз жалғастырамыз, трилогия ұйықтамайды!

Осыны қайталағанда, бәлкім, жүзінші рет,

Айқайлайсың, мен кіммін, сен кімсің деп үндемеймін.

Біздегі өлі сөз тіркестерінің арасында от сөнді,

Гүлдер қурап қалды, ваза қабырғаға сынды!

Онымен бірге күз мені тоқтатады, қоштасатын кез келді.

Елорданың боз аспаны астында ширек ғасыр.

Күні карта бойынша шашыраңқы алты бірлік жиналады,

Бүгінгі жігер кешегі жігер үшін төленеді!

Менің трилогиям ұйықтамайды, бөліктерге бөлінеді.

Махаббат өлген жерде сенім-үміт жанады,

Мен градус теңізіне сүңгемін, бірақ менің айсбергім ерімейді,

Кетемін, мен өзімді өте қажет сезінемін, бұл рас па, мен білмеймін.

Жастықты бастан өткеріңіз немесе қартайған кезде өкініңіз,

Қалай болғанда да, рахмет және мен кешірім сұраймын

Гитара рифтері бойынша он алты жолдың ауыруы

Әрі қарай, тағы да өзіңізді сынау.

Кеше, бүгін немесе ертең маңызды емес

Оқиғалар тізбегі сол құштарлықпен өрбиді,

Әлем құлдырап, жаңбыр осы ырғаққа түседі

Бірақ біз әрі қарай жүреміз, менің трилогиям ұйықтамайды!

Кеше, бүгін немесе ертең маңызды емес

Оқиғалар тізбегі сол құштарлықпен өрбиді,

Әлем құлдырап, жаңбыр осы ырғаққа түседі

Бірақ біз жалғастырамыз, трилогия ұйықтамайды!

Бұл күз әдейі байсалды болуды талап етеді,

Қартайғанын меңзеп, арманын шертіп тастайды.

Ал менде рифма мен проза бар, дүние мүлде білінбейді,

Жұлдыздар маған жіберетін шифрларды шешуді үйрену.

Сары көз жас жұқа тәжін түсіреді,

Субұрқақтар ұйықтап жатыр, қала комаға түседі,

Біз бір-бірімізді әрең білеміз, бірақ біз армандаймыз,

Жұмыс басталды, мен чатымызға жолдарды жіберіп жатырмын.

Трилогия ұйықтамайды және енді қашықтық жоқ,

Шеттері шаң болып өшіп, армандар орындалады.

Өткен толқулардың қалдықтарының жүрегінде кішкентай толқындар,

Күз ішімдегі бірдеңені өзгертіп, ішке қарай ағып жатыр.

Құдай даналық берсін менің қиылысымда,

Қауіпті және тайғақ болған жерде жарқын көріністерді қолдау.

Жаңа биіктерге тағы да сенімді қадам,

Өткенді тастап, арманымды сонда қалдырамын.

Кеше, бүгін немесе ертең маңызды емес

Оқиғалар тізбегі сол құштарлықпен өрбиді,

Әлем құлдырап, жаңбыр осы ырғаққа түседі

Бірақ біз әрі қарай жүреміз, менің трилогиям ұйықтамайды!

Кеше, бүгін немесе ертең маңызды емес

Оқиғалар тізбегі сол құштарлықпен өрбиді,

Әлем құлдырап, жаңбыр осы ырғаққа түседі

Бірақ біз жалғастырамыз, трилогия ұйықтамайды!

Отызыншы күз баяу еніп жатыр ырғаққа

Дауыс қарлығады, күн ұйықтап жатыр,

Өзгеріс өмір сүруге деген құштарлықты сөндірмейді,

Кеудемдегі әйнек сынықтары күні кеше де сықырлайды.

Мен барлық ауырсынуды жіберемін, мен тұрамын, дем аламын,

Жүректі жаралайтын айғаймен Ібіліс пен Құдай жүректен шығып кетеді.

Қабақты қысу, алақанды құлаққа басу,

Сүрініп, кім екенімді анықтауға тырысып.

Ғимараттардың қасбеттері аспанға созылып, бұлттармен қосылып,

Екінші рет іштей қайталаймын: сәтсіздіктер жақсы жаққа.

Бірақ күзгі луждарда кінәнің каустикалық сезімі

Ақ крест пен қара жанды тоттайды.

Толқынған қала тұтқыр қақырықты жөтеледі,

Міне, ол метрода топ-топ болып жұмысқа көшіп жатыр.

Менің жасағым жеңіліске ұшырауда, бірақ қадамдар жылдамырақ

Жаңа жеңістерге және ең алыс мақсаттарға қарай.

Кеше, бүгін немесе ертең маңызды емес

Оқиғалар тізбегі сол құштарлықпен өрбиді,

Әлем құлдырап, жаңбыр осы ырғаққа түседі

Бірақ біз әрі қарай жүреміз, менің трилогиям ұйықтамайды!

Кеше, бүгін немесе ертең маңызды емес

Оқиғалар тізбегі сол құштарлықпен өрбиді,

Әлем құлдырап, жаңбыр осы ырғаққа түседі