The Hounds - The Protomen

Tonight the streets are red

The lights are blue and blinding

No sign of the «Good Doctor,»

But the siren’s wail and whining

Tell us he’ll be found

He made his way to the window overlooking the city

I can almost hear the hounds…

He turned back to the reporters

What kind of man builds a machine to kill a girl?

No he did not use his hands

Like a smart man, he used a tool

But just the same

How can you question who’s to blame?

What was her name?

Doesn’t matter, now listen-

«The Good Doctor» has to pay!

Stepping away from the throng of reporters, he looked at the digital countdown

above the nerve center of his broadcasting controls.

He whispered quietly to

himself…

When I say he was a monster

When I set fire to his name

It does not matter where you hear it from

Whether truth or lies

It gets said all the same

Glancing once again at the countdown, he spoke plainly to the reporters

Whatever’s on the table plays!

1 minute, 46 seconds until the broadcast would begin

Wily shut the door on the tumult of voices continuing to shout questions after

him.

He walked down the empty hallway and around a corner and into the studio

adjacent to his control room.

A pane of double-plated glass sealed out the

bedlam of the reporters.

He watched as their mouths continued to hurl impotent

questions

In the silence of the studio he didn’t bother trying to make out what they were

saying.

His eyes focused on a blinking red light above the digital countdown.

He spoke aloud.

His words bounced off the soundproofing glass.

The cameras

weren’t yet rolling.

The microphones were not yet active.

His words went

unheeded for the last time

There is a flame that I’ve been fanning

There is a fire waiting to catch

There is a hell that has been building

From the moment we first met

58 seconds to air

If there ever was a time

If there ever was a chance

To undo the things I’ve done

And wash these bloodstains from my hands

49 seconds to air

It has passed and been forgotten

These are the paths that we must take

Cause you and I, Tom, we are men

And we can bend and we can break

40 seconds to air

If you think that you can run

If you think that you can stand

Well you forget who turned this city on

You forget who plugged this city in!

30 seconds to air

They’ll not switch it off again

He straightened his tie, knocked the wrinkles out of his suit jacket and faced

the camera lens

One by one they’re tuning in

15 seconds to air

At this very moment — his moment of glory — he wished he could be out in the

streets of the city.

He wished he could hear the hum of a thousand tubes,

powering the screen, popping to life and warming up simultaneously…

wished he could feel the wave of sound as they drew the attention of every

person within the walls of the city.

His city.

He wished he could float above

the streets as every person walked from their homes, left their dinners,

their polite conversations, their lives.

Wished he could be there as they

filed out into the streets, fixed their eyes on the giant screen, and waited

3 seconds…

But Albert’s place was here.

His time was now.

He cleared his throat

The red blinking light went solid…

Outside, on the giant screen, Wily’s face came into focus.

For the first time,

the people of the city looked to one man.

They saw the face of a leader.

One man towering above the city

After a few inspirational opening lines, Wily turned his attention to the

matter at hand.

Thomas Light.

He assured them that the murderer would be

apprehended.

He promised them that their city would be made safe again.

They trusted him completely

Бүгін түнде көшелер қызыл

Шамдар көк және соқыр

«Жақсы дәрігер» белгісі жоқ

Бірақ сиренаның айқайы мен ыңылауы

Оның табылатынын  айтыңыз

Ол терезеге жол ашты

Мен иттердің дыбысын дерлік естимін…

Ол  тілшілерге қайта  бұрылды

Қандай адам қыз өлтіретін станок жасады?

Жоқ ол қолын пайдаланбады

Ақылды адам сияқты, ол құралды қолданды

Бірақ дәл солай

Кім кінәлі екенін қалай сұрауға болады?

Оның аты кім еді?

Маңызды емес, енді тыңдаңыз

«Жақсы дәрігер» төлеуі керек!

Журналистер тобынан алшақтап, ол цифрлық кері санаққа қарады

оның хабар тарату басқару элементтерінің жүйке орталығының үстінде.

Ол үнсіз сыбырлады

өзі…

Мен ол құбыжық болды деген кезде

Мен оның атын өрттеген кезде

Оны қай жерден естігеніңіз маңызды емес

Шындық немесе өтірік болсын

Бұл бәрі бірдей айтылады

Кері санаққа тағы бір қарап отырып, ол тілшілерге ашық сөйледі

Үстелде не болса, ойнады!

Трансляцияның басталуына 1 минут 46 секунд қалды

Дауыстардан кейін айқай сұрақ айқай            есікті жеңіл жабыңыз

ол.

Ол бос дәлізбен жүріп, бір бұрышты айналып, студияға кірді

басқару бөлмесіне іргелес.

Екі қабатты әйнек таңқасы жабылған

тілшілердің төсегі.

Ол аузының аузы қатты ренжіген сайын қарап шықты

сұрақтар

Студиядағы тыныштықта ол олардың не екенін анықтауға тырыспады.

айту.

Оның көзі сандық кері санақтың үстінде жыпылықтаған қызыл шамға  назар аударды.

Ол  дауыстап сөйледі.

Оның сөздері дыбыс өткізбейтін әйнектен секіріп кетті.

Камералар

әлі қозғалмады.

Микрофондар әлі белсенді емес еді.

Оның сөзі кетті

соңғы рет назар аудармады

Мен жағып жүрген жалын бар

Аулау күтіп тұр

Құрылыс болған тозақ бар

Біз алғаш кездескен сәттен бастап

Эфирге 58 секунд қалды

Егер уақыт болса

Егер мүмкіндік болса

 Мен жасаған нәрселерді болдырмау үшін

Менің қолымдағы қан дақтарын жуыңыз

Эфирге 49 секунд қалды

Ол өтті және ұмытылды

Бұл                                                                                                                                     Бұл жолдар

Себебі сіз және мен, Том, біз еркеміз

Және біз бүгуге болады және біз бұза аламыз

Эфирге 40 секунд қалды

Жүгіруге болады деп ойласаңыз

Тұра аламын деп ойласаңыз

Бұл қаланы кім іске қосқанын ұмытып кетесің

Бұл қаланы кім қосқанын ұмытып қалдыңыз!

Эфирге 30 секунд қалды

Олар оны қайта өшірмейді

Ол галстугін түзетіп, костюм күртесінің әжімдерін қағып, бетпе-бет келді.

камера объективі

Олар бірінен соң бірін реттеп жатыр

Эфирге 15 секунд қалды

Осы сәтте - оның даңқ сәті - ол олдан шыға алатынын тіледі

қала көшелері.

Ол мың түтіктің ызылдағанын естиді,

экранды қуаттандыру, бір уақытта жандану және жылыту   

олар әркімнің назарын аударған кезде ол дыбыс толқынын сезінгісі келді

қала қабырғаларындағы адам.

Оның қаласы.

Ол жоғарыда  қалқып  қалқысы болды

көшелерде әркім үйлерінен кетіп бара жатып, кешкі астарын тастап,

олардың сыпайы әңгімелері, өмірлері.

Ол сол жерде болғанын қалады

көшеге шығып, көздерін алып экранға қадап, күтті

3 секунд…

Бірақ Альберттің орны осында болды.

Оның уақыты қазір болды.

Ол тамағын тазалады

Қызыл жыпылықтайтын шам өшіп қалды...

Сыртта, алып экранда Уайлидің жүзі назарға алынды.

Бірінші рет,

қала тұрғындары бір адамға қарады.

Олар көшбасшының  жүзін  көрді.

Қаланың үстінде бір адам

Бірнеше шабыттандыратын кіріспе жолдардан кейін Уайли назарын                    уайли  назарын  аударды

қолдағы материал.

Томас Лайт.

Ол оларды өлтіруші болатынына сендірді

ұсталды.

Ол оларға өз қалаларының қайтадан қауіпсіз болуы керек деп уәде берді.

Олар оған толық сенді