Hope Rides Alone - The Protomen

Narrator: No one was left who could remember how it had

Happened,

How the world had fallen under darkness.

At least no one who would do anything.

No one who would oppose the robots.

No one who would challenge their power,

Or so Dr. Wily believed…

[There is a skyline in the distance.

A brilliant and

Bright city with building after building crowded into a

Dense and industrious center.

The city is closer now.

Rushing past the buildings to the base of one crumbling

High-rise.

The first story passes by.

The second now,

And with more speed.

There is a blur of windows and

Brick.

Eighteen… Nineteen…]

Twenty floors above the dark streets of the city, Dr.

Light lived in a run-down tenement.

An eccentric and brilliant man.

Light was a loner, a thinker, a man of ideas.

Ideas forbidden in Wily’s society.

The society for which he worked.

The society in which he lived.

The society that he would set free.

And so Light worked, far into the night, when the

Watchful eyes of Wily’s robots weren’t upon him.

He’d set his skillful hands to the task of creating a

Device to bring about a change, to create a machine to

Bring freedom, to create a man to save the world.

Twelve years Light worked and on a cold night in the

Year 200X, Protoman was born.

A perfect man, an unbeatable machine, hell-bent on

Destroying every evil standing between man and freedom,

Built for one purpose, to destroy Wily’s army of evil

Robots.

Ready, willing, prepared to fight.

[The streets, the arteries of this metropolis, run with

Bodies.

Crowding together, they flow out of the city,

Toward a superstructure east of town.

A factory.

A

Fortress.

Glancing at it the fascade resembles the face

Of a skeleton.

Smoke pours from the stacks high above

The outer wall.

The gates are open.

A figure stands in

The light before the entrance.

Perfectly still, he

Waits.

The crash of metal destroys the silence.

One by

One the Robots step forward, step into the light.]

Cutman

Gutsman

Elecman

Bombman

Fireman

Iceman

Proto

Fireman: Attack!

[The violence is surreal.

Metal against metal, the

Sound is deafening.

For most, the reaction is

Automatic.

Hands cover ears.

Mothers reach to cover

Eyes of terrified children.

The blows are quick and

Precise.

This is Protoman.

Dealing death without

Remorse, without hesitation, and still, the fight is

Unbalanced.

One against so many.

Protoman fights

Without fear of defeat, although it is inevitable.

The

Men keep their distance, straining to see every

Crushing blow through the smoke that has surrounded the

Ongoing battle.

The din stops abruptly.

Unsettingly.]

Narrator: And as the smoke cleared!

Wily rose above the countless robots remaining.

Protoman was wounded, low on energy, struggling to

Remain standing as Wily ordered the final attack.

The death of Protoman.

The crowd had gathered there to watch him fall, to

Watch their hopes destroyed.

They watched them beat him, they watched them break

Him, they watched his last defense deployed.

There was not a man among them who would let himself be

Heard.

But from the crowd, from thier collective fear, arose

These broken words:

We are the dead

We are the dead

Human Choir: What have we done?

Narrator: We are the dead

Human Choir: What will we do?

Narrator: We are the dead

Human Choir: Where will we turn?

Narrator: We are the dead

Human Choir: Is there nothing we can do?

Narrator: We are the dead

Human Choir: How did it come to this?

Narrator: We are the dead

Human Choir: How did we go so wrong?

Narrator: We are the dead

Human Choir: We are the dead

Баяндамашы: Оның қалай болғанын есіне алатын ешкім қалмады

Болған,

Дүние қалай қараңғылық астында қалды.

Кем дегенде, ештеңе жасайтын ешкім жоқ.

Роботтарға ешкім қарсы болмайды.

Күшіне таласа ешкім,

Немесе доктор Уайли сенді...

[Алыста аспан сызығы бар.

Керемет және

Құрылыстан кейін ғимараты бар жарқын қала

Тығыз және өнеркәсіп орталығы.

Қала енді жақын.

Ғимараттардың жанынан бір қираған базаға  жүгіру

Биік қабатты.

Бірінші оқиға өтеді.

Енді екіншісі,

Және көбірек жылдамдықпен.

Терезелердің бұлыңғыры бар және

Кірпіш.

Он сегіз… Он тоғыз…]

Қаланың қараңғы көшелерінен 20 қабат жоғарыда, доктор.

Жарық  қираған үйде                                                                                                                    |

 Экцентрик және тамаша адам.

Жарық жалғыз, ойшыл  идея адамы болды.

Уайли қоғамында тыйым салынған идеялар.

Ол жұмыс істеген қоғам.

Ол өмір сүрген қоғам.

Ол босататын қоғам.

Осылайша Жарық түнге дейін жұмыс істеді

Уайли роботтарының қырағы көздері оған қарамады.

Ол өзінің шебер қолдарын жасау міндетін қойды

Өзгертетін                машина           құрылатын  құрылғы

Бостандық әкеліңіз, әлемді құтқаратын адам жаратыңыз.

Он екі жыл Жарық суық түнде жұмыс істеді

200X жылы Протоман дүниеге келді.

Адам мен бостандық арасындағы барлық зұлымдықты жою,

Уайлидің зұлымдық әскерін жою үшін бір мақсатқа арналған

Роботтар.

Дайын, дайын, күресуге  дайын.

[Осы мегаполистің көшелері, артериялары мен бірге жүреді

Денелер.

Бірге жиналып, олар қаланың сыртына шығады,

Қаланың шығыс бөлігіне қарай.

Зауыт.

А

Бекініс.

Қарап қарасаңыз фаскад бетке ұқсайды

Қаңқадан.

Жоғарыдағы үймелерден түтін шығады

Сыртқы қабырға.

Қақпалар ашық.

Бір фигура тұрады

Кіреберістің алдындағы жарық.

Өте тыныш, ол

Күтеді.

Металлдың құлауы тыныштықты бұзады.

Бірден

Бір роботтар алға, жарыққа қадам басады.]

Катман

Гутсман

Элекман

Бомбышы

Өрт сөндіруші

Мұз адамы

Прото

Өрт сөндіруші: Шабуыл!

[Зорлық  сюрреализм.

Металл металға қарсы, The

Дыбыс  құлдырайды.

Көпшілігі үшін реакция

Автоматты.

Қолдар құлақты жауып тұрады.

Аналар жасауға қолдарын созады

Қорыққан балалардың көздері.

Соққылар тез және

Нақты.

Бұл Protoman.

Өлімсіз күресу

Өкініш, ойланбастан, және бәрібір, күрес

Теңгерімсіз.

Бір көпке қарсы.

Протоман шайқастары

Жеңілістен қорықпай болмайсыз болса да.

The

Ер адамдар қашықтықты сақтайды, әр нәрсені көруге тырысады

Жан-жағын қоршап алған түтін арқылы жаншылған соққы

Жалғасатын шайқас.

Дауыс кенет тоқтайды.

Қолайсыз.]

Баяндамашы: Түтін сейілгенде!

Уайли қалған сансыз роботтардың үстінен көтерілді.

Протоман жараланды, энергиясы аз, күресуде

Уайли соңғы шабуылға бұйырғандай орнында қал.

Протоманның өлімі.

Көпшілік оның құлағанын көру үшін жиналды

Олардың үміттерінің жойылғанын қараңыз.

Олар оның ұрғанын көрді, сынғанын көрді

Ол, олар оның соңғы қорғанысын көрді.

Олардың арасында өзін босататын бірде-бір адам болмады

Естіді.

Бірақ тобырдан, олардың ұжымдық қорқынышынан пайда болды

Бұл бұзылған сөздер:

Біз өлгендерміз

Біз өлгендерміз

Адам хоры: Біз не істедік?

Баяндамашы: Біз өлгендерміз

Адам хоры: Біз не істейміз?

Баяндамашы: Біз өлгендерміз

Адам хоры: Біз қайда бұрыламыз?

Баяндамашы: Біз өлгендерміз

Адам хоры: біз қолдан ештеңе  болмай ма?

Баяндамашы: Біз өлгендерміз

Адам хоры: бұған қалай келді?

Баяндамашы: Біз өлгендерміз

Адам хоры: Біз қалайша қателестік?

Баяндамашы: Біз өлгендерміз

Адам хоры: Біз өлгендерміз