Вера - Телевизор

Тихо, вдали от славных будней,

Почти во сне, почти без мучений,

Задержав свой взгляд на старой иконе,

Задержав свой выдох на мгновенье,

Ты умерла, и величие смерти

Не остановит мой смех.

Ты была, пожалуй,

Самой постылой из всех

Моих женщин, похожих на мать,

Женщин, похожих на сеть,

Женщин, похожих на славу,

Женщин, похожих на смерть.

Вера, ты умерла…

Прощай, раба унылого детства.

Хочешь, я отведу тебе угол

В памяти где-нибудь между

Первой любовью и школьным другом?

Я подарю тебе мрамор белый —

Забвение на смертном ложе,

Чтобы на кладбище вечных истин

Стало одной могилой больше.

Ты умерла, и величие смерти

Не остановит мой смех.

Ты была, пожалуй,

Самой постылой из всех

Моих женщин, похожих на мать,

Женщин, похожих на сеть,

Женщин, похожих на славу,

Женщин, похожих на смерть.

Вера, ты умерла

Тихо, вдали от будней…

Тыныш, даңқты күнделікті өмірден алшақ,

Түсінде дерлік, азапсыз дерлік,

Ескі белгішеге қарап тұрып,

Бір сәт тынысыңды басып,

Сен өлдің, өлімнің ұлылығы

Күлкімді тоқтатпайды.

Сіз болған шығарсыз

Бәрінен де жек көретіні

Менің анам сияқты әйелдер

Әйелдер торды жақсы көреді

Әйелдер даңқты жақсы көреді

Әйелдер өлімді жақсы көреді.

Вера, сен өлдің...

Қош бол, көңілсіз балалық шақтың құлы.

Қаласаң, мен сені бір бұрышқа апарамын

Есте бір жерде

Алғашқы махаббат және мектептегі дос?

Мен саған ақ мәрмәр беремін -

Өлім төсегіндегі ұмыту

Мәңгілік шындықтар зиратына

Тағы бір бейіт болды.

Сен өлдің, өлімнің ұлылығы

Күлкімді тоқтатпайды.

Сіз болған шығарсыз

Бәрінен де жек көретіні

Менің анам сияқты әйелдер

Әйелдер торды жақсы көреді

Әйелдер даңқты жақсы көреді

Әйелдер өлімді жақсы көреді.

Сенім, сен өлдің

Тыныш, күнделікті өмірден алшақ...