Люди в ожидании - Телевизор

Уходят поезда и тянутся вагоны,

Шумят толпой усталые перроны,

И грустные глаза завидуют веселым…

Зовут огни чужих городов.

Уходят годы, колеса мчатся

В вечной гонке за сытым счастьем.

На вокзалах кричат и суетятся

Люди в ожидании поездов…

Страсти кипят и рвутся нервы,

И каждый хочет уехать первым

В город своей мечты и веры,

В страну несбывшихся снов.

Стонут платформы от ног бездушных,

И сыро от слез, и от пота душно.

Стоят толпой, судьбе послушны,

Люди в ожидании поездов…

Дышат вокзалы иллюзией жизни,

Гудок тепловоза — как стартовый выстрел.

Тронулись с мест, на подножках повисли,

Чтоб уйти, не оставив следов.

И поезд не тот, но они довольны.

Здесь за каждое место ведутся войны,

Здесь бьют друг друга локтями больно

Люди в ожидании поездов…

Пойыздар кетіп, вагондар тартылуда,

Шулы тобыр шаршаған платформалар,

Ал мұңды көздер көңілділерді қызғанады...

Шетелдік қалалардың шамдары шақыруда.

Жылдар өтеді, дөңгелектер асығады

Тойған бақыт үшін мәңгілік жарыста.

Вокзалдарда айғайлап, әбігерге түседі

Пойыз күтіп тұрған адамдар...

Құмарлықтар қайнап, жүйкелер үзіліп,

Және бәрі бірінші болып кеткісі келеді

Сіздің арманыңыз бен сеніміңіздің қаласына,

Орындалмаған армандар еліне.

Платформалар жансыз аяқтардан ыңылайды,

Көз жасынан дымқыл, терден дымқыл.

Олар қалың топта тұрып, тағдырға мойынсұнып,

Пойыз күтіп тұрған адамдар...

Станциялар өмір иллюзиясымен тыныс алады,

Тепловоздың ысқырығы старттық ату сияқты.

Біз бастадық, баспалдаққа іліндік,

Із қалдырмай кету.

Ал пойыз бұрынғыдай емес, бірақ олар бақытты.

Мұнда барлық жерде соғыстар,

Мұнда олар бір-бірін шынтақпен ауыртып ұрады

Пойыз күтіп тұрған адамдар...