Да разве могут дети Юга - Татьяна Никитина, Сергей Никитин

Да разве могут дети юга,

Где розы блещут в декабре,

Где не разыщешь слова «вьюга»

Ни в памяти, ни в словаре,

Да разве там, где небо сине

И не слиняет ни на час,

Где испокон веков поныне

Все то же лето тешит глаз,

Да разве им хоть так, хоть вкратце,

Хоть на минуту, хоть во сне,

Хоть ненароком догадаться,

Что значит думать о весне,

Что значит в мартовские стужи,

Когда отчаянье берет,

Все ждать и ждать, как неуклюже

Зашевелится грузный лед.

А мы такие зимы знали,

Вжились в такие холода,

Что даже не было печали,

Но только гордость и беда.

И в крепкой, ледяной обиде,

Сухой пургой ослеплены,

Мы видели, уже не видя,

Глаза зеленые весны.

Оңтүстіктің балалары ма?

Желтоқсанда раушан гүлдері жарқырайды

«Боран» сөзін таба алмайсыз

Есте де, сөздікте де,

Аспан көгілдір жерде ме

Бір сағат бойы өшпейді,

Ежелден күні бүгінге дейін қайда

Бірдей жаз көз қуантады,

Бұл шынымен солай ма, кем дегенде қысқаша,

Бір минут болса да, түсінде де,

Байқамай болжаса да

Көктем туралы ойлау нені білдіреді

Наурыздың салқыны нені білдіреді?

Үмітсіздік алған кезде

Барлығы күтіп, күтеді, қандай ебедейсіз

Ауыр мұз қозғалады.

Ал біз мұндай қыстарды білетінбіз

Мұндай суыққа үйреніп қалдым

Тіпті қайғы болмағанын,

Бірақ тек мақтаныш пен бақытсыздық.

Ал қатты, мұзды реніште,

Құрғақ боран соқыр болды

Біз көрдік, енді көрмейміз,

Көктемнің жасыл көздері.