Tęcza - Sylwia Grzeszczak

Przy umiarkowanym wietrze

Gdy słońce sięga naszych ciał

Myśli czyste jak powietrze

I trochę wolniej płynie czas

Wracam dobrze znaną drogą

Choć nie do takich samych miejsc

Bo wszystko się zmienia

Bo wciąż panta rhei

Gdzieś na starych zdjęciach szukamy się znów

A losu koleje przywiozły nas tu

Nie wszystko po myśli toczyło się, wiem

I śnimy o przyszłości sen

Prędzej czy później to wszystko wróci

To co tak nagle wypadło nam z rąk

Zgasi pragnienie po wielkiej suszy

Spadnie na ziemię a ta wyda plon

Prędzej czy później los się odwróci

Wyrówna bilans poniesionych strat

Jak wymarzona tęcza po burzy

Nasz czarno-biały koloruje świat

Milionem barw

W czarnej porywistej burzy

Co w środku drogi sięga nas

Niespełnionym scenariuszem

Jak deszczem obrywamy w twarz

Mgła przesłania horyzonty

Na pierwszej linii frontu my

A w zmęczonych nadziejach pękają szwy

Lecz w końcu jak znak dla zagubionych serc

Rozbłyśnie najpiękniejsza z tęcz

Prędzej czy później to wszystko wróci

To co tak dawno nagle wypadło nam z rąk

Zgasi pragnienie po wielkiej suszy

Spadnie na ziemię a ta wyda plon

Prędzej czy później los się odwróci

Wyrówna bilans poniesionych strat

Jak wymarzona tęcza po burzy

Nasz czarno-biały koloruje świat

Milionem barw

Қалыпты желдерде

Күн біздің денемізге жеткенде

Ойлары ауадай таза

Ал уақыт аздап баяу өтеді

Мен белгілі жолмен қайтып келемін

Бірдей жерлерге болмаса да

Өйткені бәрі өзгереді

Себебі әлі панта Рей

Ескі фотолардың бір жерінде біз қайтадан іздеп жатырмыз

Ал теміржол тағдыры бізді осында әкелді

Бәрі ойлағандай болмады, мен білемін

Ал біз болашақ арманымызды армандаймыз

Ерте ме, кеш пе бәрі қайта оралады

Кенеттен қолымыздан не түсті

Ол қатты құрғақшылықтан кейін шөлін қандырады

Ол жерге түсіп, жеміс береді

Ерте ме, кеш пе, бәрі өзгереді

Ол келтірілген шығынның теңгерімін өтейді

Дауылдан кейінгі арман кемпірқосақ сияқты

Әлемнің ақ-қара түстері

Миллион түсті

Қара қатты дауылда

Жолдың ортасында бізге не жетеді

Орындалмаған сценарий

Бетімізге жаңбыр жауғандай ұрдық

Тұман көкжиектерді жауып тастайды

Алдыңғы қатарда біз

Ал шаршаған үмітте тігістері жарылып кетті

Бірақ соңында жоғалған жүректерге белгі ретінде

Ең әдемі кемпірқосақ жарқырайды

Ерте ме, кеш пе бәрі қайта оралады

Сонша уақыт бұрын кенеттен қолымыздан түсіп қалды

Ол қатты құрғақшылықтан кейін шөлін қандырады

Ол жерге түсіп, жеміс береді

Ерте ме, кеш пе, бәрі өзгереді

Ол келтірілген шығынның теңгерімін өтейді

Дауылдан кейінгі арман кемпірқосақ сияқты

Әлемнің ақ-қара түстері

Миллион түсті