The Surgeon at 2 A.M. - Sylvia Plath

The white light is artificial, and hygienic as heaven.

The microbes cannot survive it.

They are departing in their transparent garments, turned aside

From the scalpels and the rubber hands.

The scalded sheet is a snowfield, frozen and peaceful.

The body under it is in my hands.

As usual there is no face.

A lump of Chinese white

With seven holes thumbed in. The soul is another light.

I have not seen it;

it does not fly up.

Tonight it has receded like a ship’s light.

It is a garden I have to do with --- tubers and fruit

Oozing their jammy substances,

A mat of roots.

My assistants them back.

Stenches and colors assail me.

This is the lung-tree.

These orchids are splendid.

They spot and coil like snakes.

The heart is a red bell-bloom, in distress.

I am so small

In comparison to these organs!

I worm and hack in a purple wilderness.

The blood is a sunset.

I admire it.

I am up to my elbows in it, red and squeaking.

Still is seeps me up, it is not exhausted.

So magical!

A hot spring

I must seal off and let fill

The intricate, blue piping under this pale marble.

How I admire the Romans ---

Aqeducts, the Baths of Caracella, the eagle nose!

The body is a Roman thing.

It has shut its mouth on the stone pill of repose.

It is a statue the orderlies are wheeling off.

I have perfected it.

I am left with and arm or a leg,

A set of teeth, or stones

To rattle in a bottle and take home,

And tissues in slices--a pathological salami.

Tonight the parts are entombed in an icebox.

Tomorrow they will swim

In vinegar like saints' relics.

Tomorrow the patient will have a clean, pink plastic limb.

Over one bed in the ward, a small blue light

Announces a new soul.

The bed is blue.

Tonight, for this person, blue is a beautiful color.

The angels of morphia have borne him up.

He floats an inch from the ceiling,

Smelling the dawn drafts.

I walk among sleepers in gauze sarcophagi.

The red night lights are flat moons.

They are dull with blood.

I am the sun, in my white coat,

Grey faces, shuttered by drugs, follow me like flowers.

Ақ жарық  жасанды және аспан          гигиеналық                    

Микробтар оған төтеп бере алмайды.

Олар мөлдір киімдерін киіп, бұрылып кетіп бара жатыр

Скальпельдер мен резеңке қолдардан.

Күйген парақ қарлы алқап, мұздатылған және тыныш.

Оның астындағы дене менің қолымда.

Әдеттегідей бет жоқ.

Бір қытайлық ақ

Жеті тесігі бар бармақпен. Жан  басқа жарық .

Мен оны көрген жоқпын;

ол ұшпайды.

Бүгін түнде ол кеменің жарығындай сөнді.

Бұл мен үшін --- түйнектер мен жемістер жасау керек бақ

Олардың кептелісті заттарын ағып,

Түбір кілемі.

Менің көмекшілерім оларды қайтарады.

Сасық иіс пен түстер мені қорқытады.

Бұл өкпе ағашы.

Бұл орхидеялар керемет.

Олар жылан сияқты қадалып, иіріледі.

Жүрек  қызыл қоңырау гүл                              

Мен өте кішкентаймын

Бұл органдармен салыстырғанда!

Мен күлгін                                    курт                                                                                                                                                                                                                           .

Қан    күн  батуы                       күн                        күн                        күн                               күн                                              күн                                                                               күн                                  күн  батты   .

Мен оны таң қалдырамын.

Мен оның шынтағыма, қызыл және қысыламын.

Мені әлі күнге дейін қарау, ол таусылмайды.

Өте сиқырлы!

Ыстық бұлақ

Мен жабып, толтыруға рұқсат беруім керек

Бұл ақшыл мәрмәр астындағы күрделі, көк құбырлар.

Мен римдіктерді қалай таңдаймын ---

Акеддуктар, Караселла моншалары, қыран мұрын!

Дене                                                          дене                                      Римдік                                           Дәне                                                  Дәне —  Римдік нәрсе.

Ол аузын таңбаққа тас таблетка жабады.

Бұл мүсін - бұл реттегіштер доңғалақты.

Мен оны жетілдірдім.

Қолым немесе аяғым қалды,

Тістер немесе тастар

Бөтелкеге салдырып үйге            

Ал тілімдердегі тіндер – патологиялық салями.

Бүгін кешке бөлшектер ICEBOP-ге кіреді.

Ертең олар жүзеді

Әулиелердің жәдігерлері сияқты сірке суында.

Ертең пациенттің таза, қызғылт пластикалық аяқ-қолы болады.

Бөлімшедегі бір кереуеттің үстінде кішкентай көк шам жанып тұр

Жаңа жан туралы хабарлайды.

Төсек көгілдір.

Бүгін түнде бұл адам үшін көк  әдемі  түс.

Морфияның періштелері оны өсірді.

Ол төбеден бір дюйм қалқыды,

Таңның сызбасын иіскеу.

Мен Гауце саркофагидегі шпалдар арасында жүремін.

Түнгі қызыл шамдар – жалпақ айлар.

Олар қанға боялған.

Мен күніммін, менің ақ пальтоымда,

Есірткіге жабылған сұр жүздер гүлдер сияқты мені аңдып жүр.