On the Difficulty of Conjuring Up a Dryad - Sylvia Plath

Ravening through the persistent bric-à-brac

Of blunt pencils, rose-sprigged coffee cup,

Postage stamps, stacked books' clamor and yawp,

Neighborhood cockcrow — all nature’s prodigal backtalk,

The vaunting mind

Snubs impromptu spiels of wind

And wrestles to impose

Its own order on what is.

'With my fantasy alone,' brags the importunate head,

Arrogant among rook-tongued spaces,

Sheep greens, finned falls, 'I shall compose a crisis

To stun sky black out, drive gibbering mad

Trout, cock, ram,

That bulk so calm

On my jealous stare,

Self-sufficient as they are.'

But no hocus-pocus of green angels

Damasks with dazzle the threadbare eye;

'My trouble, doctor, is: I see a tree,

And that damn scrupulous tree won’t practice wiles

To beguile sight:

E.g., by cant of light

Concoct a Daphne;

My tree stays tree.

'However I wrench obstinate bark and trunk

To my sweet will, no luminous shape

Steps out radiant in limb, eye, lip,

To hoodwink the honest earth which pointblank

Spurns such fiction

As nymphs;

cold vision

Will have no counterfeit

Palmed off on it.

'No doubt now in dream-propertied rail some moon-eyed,

Star-lucky sleight-of-hand man watches

My jilting lady squander coin, gold leaf stock ditches,

And the opulent air go studded with seed,

While this beggared brain

Hatches no fortune,

But from leaf, from grass,

Thieves what it has.'

Тұрақты кірпіштен өту

Доғал қарындаштардан, раушан гүлді кофе шыныаяқтарынан,

Пошта маркалары, жинақталған кітаптардың айқайы мен діріл,

Маңайдағы қораз — табиғаттың ысырапшыл сөздері,

Мақтанатын ақыл

Желдің алдын ала болмауы

Және таңу үшін күреседі

Оның не нәрсеге қатысты тәртібі.

«Қиялыммен ғана», - деп мақтанады дөрекі бас,

Тәкаппар тілсіз кеңістіктер арасында,

Қой жасыл, қанатты сарқырама, «Мен дағдарыс жасаймын

Аспанды күңгірттендіру үшін, ақылсыздандырыңыз

Форель, әтеш, қошқар,

Бұл массасы өте тыныш

Қызғанышпен қарағанымда,

Өзін-өзі жеткізетін           

Бірақ жасыл періштелердің хокус-покусы жоқ

Жіпсіз көзді таң қалдыратын дамаскалар;

«Менің проблемам, дәрігер, мен ағашты көріп тұрмын,

Және бұл ұқыпты ағаш айламен айналыспайды

Көруді алдау үшін:

Мысалы, жарық тандырмауымен 

Дафнаны құрастыру;

Менің ағашым ағаш болып қалады.

«Дегенмен, мен қабығы мен діңін ашамын

Менің тәтті еркімді жарық  пішімі жоқ

Аяқтарда, көзде, ерінде жарқыраған қадамдар,

Адал жерді сілкіп тастау үшін

Мұндай фантастикадан бас тартады

нимфалар ретінде;

суық көру

Жасанды болмайды

Оны алақанмен басып .

«Енді армандайтын рельсте ай көзді екені күмәнсіз,

Жұлдызды сәті бар қол сағаттары

Менің жілдеткен ханым монетаны, алтын жапырақ қорын шашып жатыр,

Жайнаған ауа дәнге толы,

Бұл миды жалбарынған кезде

Ешқандай бақыт жоқ,

Бірақ жапырақтан, шөптен,

Онда бар нәрсені ұрлайды.'