Окна - ST1M

Мы от рождения до смерти – заложники своих мечт

Знаем, как жить другим, но себя не можем предостеречь

Ошибки учат, только почему-то учат не тому

И всё сильней давит несправедливой участи хомут

Дети спальных районов, где серый – любимый цвет

Не потому что сами выбрали, просто других тут нет

Некогда строить планы, жить бы хоть по-людски

Взять бы судьбу раскрасить, да выкинули эскиз

Средь бетонных коробок, в своих тонем пороках

Нам бы хоть каплю счастья, мы разве просим о многом?

Только бы в окнах свет не гас, то что разбили склеим

Этот район особенный, небо над ним яснее

И пусть счастливый билет вытянет далеко не каждый

Всем нам солнце заслоняет частокол многоэтажек

Но пройдя через все эти передряги и шторм

Важно остаться человеком, несмотря ни на что

Ты наша Надежда –

В окнах свет!

Ты не погаснешь?

Надеюсь нет!

Я словно мальчишка,

Столько лет

Смотрю в эти окна,

В эти окна.

Окна высоток маяком в темноте горят

И здесь всегда уместней вызвать;

не надеть наряд

Будни бесцельно конвоируют нас вплоть до титров

И каждый ощущает здесь всю эту боль тактильно

Как тут узлы эти распутать, что судьба вяжет?

Если ошибки правда учат – каждый шрам важен

Только вот жить когда, если всё это черновик?

Видимо найти ответы нам выпала честь самим

Улица – кому-то эшафот, кому-то постамент

Всё это видел сотни раз, как будто постарел

То на седьмое небо, то лицом в асфальт.

Качели.

Тут предают, этому даже не предав значения

Извлекать уроки или гробить свои шансы

Сам решай, какого выбора здесь стоило б держаться

Но пройдя через все эти передряги и шторм

Важно остаться человеком, несмотря ни на что

Туылғаннан өлгенге дейін армандарымыздың кепілі

Біз басқалар үшін өмір сүруді білеміз, бірақ өзімізді ескерте алмаймыз

Қателер үйретеді, тек қандай да бір себептермен олар дұрыс емес нәрсені үйретеді

Ал, жағаның әділетсіз тағдырын одан сайын езеді

Сұр түс олардың сүйікті түсі болып табылатын жатақханадағы балалар

Олар таңдағандықтан емес, бұл жерде басқалар жоқ.

Жоспар құруға, кем дегенде адам сияқты өмір сүруге уақыт жоқ

Тағдырды бояуға түсіру үшін, бірақ эскизді тастады

Бетон қораптардың арасында, олардың батып кететін кемшіліктерінде

Бір тамшы болса да бақытымыз болар еді, шынымен де көп нәрсені сұраймыз ба?

Егер терезелердегі жарық сөнбесе, біз сынған нәрсені желімдейміз

Бұл аймақ ерекше, оның үстіндегі аспан ашық

Әркім сәттілік билетін алып кетпесін

Барлығымыз үшін күн сәулесі көпқабатты үйлердің палисадын бүркемелейді

Бірақ осы қиындық пен дауылдың бәрін басынан өткергеннен кейін

Қандай жағдай болмасын адам болып қалу маңызды

Сен біздің үмітімізсің

Терезелерде жарық бар!

Өшірмейсіз бе?

Жоқ деп үміттенемін!

Мен ұл сияқтымын

сонша жыл

Мен бұл терезелерге қараймын

осы терезелерге.

Көпқабатты үйлердің терезелері қараңғыда шамшырақтай жанады

Және бұл жерде әрқашан қоңырау шалу орындырақ;

киім киме

Жұмыс күндері бізді несиеге дейін мақсатсыз алып жүреді

Ал мұндағылардың барлығы осы ауырсынуды тактильді түрде сезінеді

Бұл түйіндерді қалай шеше аласыз, тағдыр не тоқыды?

Егер қателіктер шынымен үйретсе - әрбір шрам маңызды

Тек мұнда қашан өмір сүру үшін, егер мұның бәрі жоба болса?

Жауаптарды өзіміз тауып алғанымыз абзал сияқты

Көше біреуге тіреу, біреуге тұғыр

Осының бәрін жүздеген рет көрдім, қартайғандай болдым

Енді жетінші аспанға, содан кейін асфальтқа бет бұрыңыз.

Әткеншек.

Бұл жерде олар тіпті маңыздылығына опасыздық жасамай сатқындық жасайды

Сабақ алыңыз немесе мүмкіндігіңізді жойыңыз

Бұл жерде қандай таңдауды ұстануға тұрарлық екенін өзіңіз шешіңіз

Бірақ осы қиындық пен дауылдың бәрін басынан өткергеннен кейін

Қандай жағдай болмасын адам болып қалу маңызды