Мечта - ST1M

Я снова в океане своих слёз на дне.

И мне бы позабыть уже всерьез о ней.

Из этой параллельной бы бежать Вселенной,

Но всё верно.

О нас написать сотни книг и столько же снять кинолент можно.

Тридцать один, но так много событии будто бы я сотню лет прожил.

То чем дорожу легко пересчитать на пальцах одной руки.

Если судьба не в то русло направила, то я давно лёг на дно реки.

Ошибался так часто, но всегда как-то везло.

Может поэтому жизнь приучилась меня вечно брать на излом.

Нет, я не жалуюсь — грубо бы было, просто опять слишком круто накрыло.

Я сам под своими ногами же корни искав раскопал этот грунта обрыва.

Теперь прыгать только может внизу, там не так уж скверно.

Может об этом как раз и мечтают все те, кто так гордо летают сверху?

Успех того не стоит.

Себя потерять куда больнее забвения,

И даже все деньги мира в конце пути уж точно рай не заменят.

Но да, все мы с годами лишь учимся правильно расставлять приоритеты.

У всего есть цена, к сожалению, но главное разве ведь это?

Нас когда-то не станет, но наши поступки оставят тут след,

Чтобы воспоминаниями к тем, кто любил нас однажды вернуться во сне.

Я снова в океане своих слёз на дне.

И мне бы позабыть уже всерьез о ней.

Из этой параллельной бы бежать Вселенной,

Но всё верно.

Жизнь безумная гонка, в которой мечта как заветная цель.

Кто на что ставил на старте без разницы все результаты заметны в конце.

Где б найти панацею от всех этих вечных терзаний души?

Я порой не пойму, ради чего я в это ввязаться решил!

Нет вершин, что покорить нельзя.

Но где такие, что б себя потом корить не зря?

Сколько бы правды не было во мною сказанных словах —

Большинство из вас о ней держу пари и не зрят.

Кто я такой, чтоб выносить вердикты?

Тут присяжных нет и каждый сам судья себе.

В этой бесконечной череде событий

У судьбы есть маяки, но она часто гасит их.

Все порой проще чем кажется, только от этого жить не легче.

Остановиться бы, переосмыслить все, но об этом тут не может быть и речи.

И я опять со всех ног бегу, хоть назначения пункт и не ясен.

Сколько градаций бы серого я на мальберт не добавил, но будни не скрасить.

Руки связаны полной свободой, а я все мечтаю о крыльях.

Мое солнце у берега Фиджи опять тены зданий закрыли.

Нас когда-то не станет, но наши поступки оставят тут след

Чтобы воспоминаниями к тем, кто любил нас однажды вернуться во сне!

Я снова в океане своих слёз на дне.

И мне бы позабыть уже всерьез о ней.

Из этой параллельной бы бежать Вселенной,

Но всё верно.

Түбінде тағы да көз жасымның мұхитындамын.

Ал мен оны қатты ұмытар едім.

Осы параллель ғаламнан жүгірер еді,

Бірақ бәрі дұрыс.

Біз туралы жүздеген кітаптар жазылуы мүмкін, сонша фильм түсірілуі мүмкін.

Отыз бір, бірақ мен жүз жыл өмір сүргендей көп оқиғалар.

Менің бағалағаным саусақпен санауға оңай.

Тағдыр мені теріс бағыттаса, мен баяғыда өзеннің түбінде жаттым.

Мен жиі қателестім, бірақ қалай болғанда да жолым болды.

Мүмкін сондықтан да өмір мені мәңгілікке үзіліске апаруды үйренді.

Жоқ, мен шағымданбаймын - бұл дөрекі болар еді, ол қайтадан қатты соқты.

Мен өзім аяғымның астынан тамыр іздеп, мына жар топырағын қаздым.

Енді ол тек түбіне секіре алады, ол жерде онша жаман емес.

Бәлкім, жоғарыдан ұшатындардың бәрі осыны армандайтын шығар?

Сәттілік оған тұрарлық емес.

Өзіңді жоғалту ұмытудан әлдеқайда ауыр,

Тіпті сапардың соңында дүниедегі барлық ақша да жұмақтың орнын толтыра алмайтыны сөзсіз.

Бірақ иә, жылдар өте келе бәріміз басымдықтарды дұрыс қоюды үйренеміз.

Өкінішке орай, әр нәрсенің бағасы бар, бірақ бұл ең бастысы ма?

Бір күні біз кетеміз, бірақ біздің іс-әрекетіміз осы жерде із қалдырады,

Бір күні бізді жақсы көргендердің естеліктері түсінде оралуы үшін.

Түбінде тағы да көз жасымның мұхитындамын.

Ал мен оны қатты ұмытар едім.

Осы параллель ғаламнан жүгірер еді,

Бірақ бәрі дұрыс.

Өмір - бұл арман - мақсатқа жету сияқты, ақылсыз жарыс.

Кім басында не нәрсеге бәс тігіп, айырмашылығы жоқ, барлық нәтиже соңында байқалады.

Жанның осыншама мәңгілік азаптары үшін панацеяны қайдан табуға болады?

Кейде мен неге бұл іске араласуды шешкенімді түсінбеймін!

Бағынбайтын шың жоқ.

Бірақ кейін өзін-өзі қорлайтындар қайда?

Мен айтқан сөздерде қаншалықты шындық бар болса да -

Сіздердің көпшілігіңіз бұл туралы бәс тігесіз және оны көрмейсіз.

Үкім шығаратындай мен кіммін?

Қазылар алқасы жоқ, әркім өз төрешісі.

Осы шексіз оқиғалар сериясында

Тағдырдың шамшырақтары бар, бірақ ол оларды жиі сөндіреді.

Барлығы кейде көрінгеннен оңайырақ, бірақ бұл өмірді жеңілдетпейді.

Мен тоқтап, бәрін қайта ойластырар едім, бірақ бұл жерде сөз жоқ.

Қайта баратын жерім анық болмаса да, барын салып жүгіремін.

Мольбертке қанша сұр градация қоссам да, күнделікті өмірді көркейте алмаймын.

Қолым толық еркіндікпен байланған, Қанатты армандаймын.

Фиджи жағалауына жақын күнді тағы да ғимараттардың көлеңкелері жауып тастады.

Бір күні біз болмаймыз, бірақ біздің әрекетіміз осы жерде із қалдырады

Бір күні бізді жақсы көргендердің естеліктері түсінде оралуы үшін!

Түбінде тағы да көз жасымның мұхитындамын.

Ал мен оны қатты ұмытар едім.

Осы параллель ғаламнан жүгірер еді,

Бірақ бәрі дұрыс.